Κομβικό σημείο στην πορεία της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου υπήρξε η τοποθέτηση επιτρόπου από την Τράπεζα της Ελλάδος στις αρχές του 2005 (28 Μαρτίου). Η αρχική εντολή που είχε ο επίτροπος ήταν «πήγαινε εκεί, δες τι γίνεται και σε μια εβδομάδα κλείσε την τράπεζα». Λίγο αργότερα, η Τράπεζα της Ελλάδος άλλαξε τακτική κι έθεσε ως στόχο να παρθούν μέτρα προκειμένου η τράπεζα να γίνει βιώσιμη.
Όπως έχει αποκαλύψει το «Ε», η Τράπεζα της Ελλάδος άρχισε να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στη Συνεταιριστική τον Αύγουστο του 2004. Από τη στιγμήν αυτή και μετά προσπαθούσε να ανακαλύψει την πραγματική διάσταση του προβλήματος, δηλαδή πόσες ήταν οι ακάλυπτες επιταγές που είχαν δοθεί, με ευθύνη ποιου και ποια ήταν η οικονομική θέση της τράπεζας. Μερικούς μήνες αργότερα, στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. της Συνεταιριστικής, κατηγορούνταν οι Πάνος Πίτσιος και Στέλιος Αλμπάνης, μέλη του τότε Δ.Σ. της τράπεζας, ότι είχαν συνεργαστεί με την Τράπεζα της Ελλάδος. Μάλιστα, σε βάρος τους εκτοξεύονταν και απειλές για διαρροή μυστικών της τράπεζας.

Προτεραιότητα ήταν η λειτουργία της
Πριν από χρόνια ρωτήσαμε στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδος γιατί την περίοδο της επιτροπείας δεν στάλθηκαν στον εισαγγελέα υποθέσεις όπως αυτή του κ. Μπεμπεδέλλη. Η απάντηση ήταν πως είχε δοθεί προτεραιότητα στο να αποκατασταθεί η λειτουργία της Συνεταιριστικής Τράπεζας κι άλλωστε για την ποινική διερεύνηση αυτών των υποθέσεων υπήρχαν μεγάλα χρονικά περιθώρια.
Η θέση αυτή δείχνει ποιες ήταν οι προτεραιότητες που είχαν τεθεί, ωστόσο δημιούργησε ένα μεγάλο πρόβλημα. Μια σειρά ανώτερων στελεχών της Συνεταιριστικής, που είχαν τεράστιες ευθύνες για υποθέσεις όπως αυτή του Μπεμπεδέλλη, παρέμεναν στην τράπεζα και προσπαθούσαν να αποτρέψουν την προσφυγή στη δικαιοσύνη. Δεν είναι τυχαίο ότι η μηνυτήρια αναφορά για την υπόθεση αυτή κατατέθηκε μόλις τον Ιανουάριο του 2007.

Δεν τηρήθηκε ...τίποτα
Το 2007, εξαιτίας των συμβάσεων χορηγήσεων ανοιχτών αλληλόχρεων λογαριασμών, λογαριασμών ενεχυρίασης επιταγών, επανειλημμένων συμβάσεων αυξήσεως ορίων και συμβάσεων τοκοχρεολυτικών δανείων, που χορηγήθηκαν από την τράπεζα προς τον όμιλο Μπεμπεδέλλη, οι ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις ανέρχονταν στα 3.531.538,73 ευρώ, ενώ οι εξασφαλίσεις της είναι ζήτημα εάν μπορούσαν να καλύψουν ένα ποσό της τάξεως των 600-700.000 ευρώ. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εξασφαλίσεις χορηγήθηκαν μετά το 2005 και φυσικά αφού άρχισε να ασκείται πίεση προς τον Μπεμπεδέλλη.
Ο παράνομος δανεισμός του ομίλου Μπεμπεδέλλη συνίσταται καταρχάς στο γεγονός ότι για τη χρηματοδότησή του με ένα τόσο υψηλό ποσό δεν τηρήθηκαν από τα αρμόδια στελέχη και υπεύθυνα πρόσωπα της τράπεζας και από τη διοίκηση που ενέκρινε τις χορηγήσεις το Καταστατικό της τράπεζας, ο Εσωτερικός Κανονισμός, ο Κανονισμός Πιστοδοτήσεων της τράπεζας, οι αποφάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος και οι Πράξεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (Π.Δ.Τ.Ε.), το Καταστατικό του Γραφείου Συμψηφισμού της Τράπεζας της Ελλάδος και γενικότερα η υφιστάμενη νομοθεσία.