Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
- Αν ορθοδοξία είναι να δέχομαι ως Λέσβιος να πηγαίνω στον 21ο αιώνα από τον Πειραιά στη Μυτιλήνη σε 14 ώρες, δηλαδή όσο έκανε και πριν ένα και αιώνα ο προπάππους μου,
- Αν ορθοδοξία είναι να συνεχίσω να έχω ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος που έχει κριθεί ανεπαρκές εδώ και 25 χρόνια και εγώ ο μέσος Λέσβιος να είμαι υποχρεωμένος να ζω σε επίπεδα ζωής πολύ κατώτερα του μέσου όρου των άλλων όλων Ελλήνων, από τα black outs, τις απρογραμμάτιστες διακοπές ρεύματος, το ξαφνικό σκοτείνιασμα και την παντελή έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις κάθε λογής ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές μου,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το οδικό δίκτυο που δημιούργησε ως καρόδρομο η οθωμανική αυτοκρατορία στα μέσα του 19ου αιώνα, χωρίς να φαίνεται προοπτική να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, ακόμη και για τον ορίζοντα της επομένης γενεάς,
- Αν ορθοδοξία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας να διαθέτει ένα μόνο λιμάνι στην πρωτεύουσα και αυτό κολοβό (με χαρακτηριστικότερο όλων το θέμα της εκφόρτωσης των καυσίμων και του εξ αυτού θέματος της ασφάλειας όλης της Μυτιλήνης και των κατοίκων της), ενώ άλλα πολύ μικρότερα νησιά διαθέτουν δύο (Σάμος, Ικαρία κ.λπ.) ή και τρία (Κεφαλονιά) λιμάνια και τούτο ακόμη και σήμερα να μη φαίνεται να διορθώνεται, αφού το επί 20ετίας τώρα μελετώμενο λιμάνι του Σιγρίου μετατίθεται να κατασκευαστεί «στας ελληνικάς καλένδας»,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ σήμερα να χρησιμοποιώ ένα αεροδρόμιο το οποίο κατασκευάσθηκε εκ των ενόντων από το χιτλερικό κατακτητή για την εξυπηρέτηση των πολεμικών του σκοπών και παρ’ όλα τα κατά καιρούς φτιασιδώματά του τούτο να συνεχίζει εδώ και δυο περίπου γενεές να έχει την εικόνα ενός τριτοκοσμικού αεροδρομίου,
- Αν ορθοδοξία είναι να με διαβεβαιώνει η ΔΕΗ ότι θα αξιοποιήσει τη γεωθερμία του νησιού μας παράγοντας εδώ και δύο χρόνια ενέργεια από ηλεκτρική μονάδα 8 MW, δηλαδή τόση όση θα μπορούσε για το χειμώνα να αποτελεί η αυτή το εργοστάσιο βάσεως της ηλεκτρενεργειακής καλύψεως του νησιού και ακόμη ως στιγμής δεν έχουν γίνει καν οι βαθιές γεωτρήσεις που χρειάζονται για το σκοπό αυτό,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ να βλέπω το πολυτιμότερο αγαθό το οποίο όπως λένε θα είναι η αιτία του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, το νερό, να χύνεται στη θάλασσα και το μεγαλύτερο φράγμα που θα μπορούσε να γίνει στο νησί, αυτό του Τσικνιά, να βουλιάζει ύστερα από 20 κοντά χρόνια διαβουλεύσεων, συσκέψεων επί συσκέψεων, μελετών επί μελετών και τελικά το έργο αυτό να χάνεται,
- Αν ορθοδοξία είναι … ... (θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά άλλα ενδιαφέροντα, αλλά ήσσονος εμβέλειας· νομίζω ότι αυτά είναι αρκετά και έτσι σταματώ εδώ),
τότε δοξάζω το Θεό που μου έδωσε φωνή να διεκδικώ.
Να διεκδικώ αυτά τα οποία θα έπρεπε το Αθηνοκεντρικό Κράτος να φροντίσει να κάνει για τη Λέσβο. Αυτά που θα έπρεπε να είχε απλόχερα δώσει κατά τον ένα αιώνα ελεύθερου εθνικού της βίου, ώστε να αποκαταστήσει το κάθε λογής έλλειμμα που μας κατέλειπε η επί πέντε σχεδόν αιώνες τουρκική σκλαβιά, ώστε τελικά
- να μη χαθεί το 35% του πληθυσμού της τα τελευταία 50 χρόνια (158.051 το 1940, 103.386 το 2001 - στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, κατά δημοσίευση στο λεσβιακό Τύπο),
- να μην ερημωθούν τα χωριά μας [Άντισσα από 2.732 (1961) σε 1.340 (2001), Σκαλοχώρι από 1.432 (1961) σε 668 (2001), Βρυσά από 1.683 (1961) σε 969 (1991) κ.λπ.],
- να μην εκλείψει η ζωογόνος νεολαία από τα χωριά μας,
- να μην πεθάνουν στα ξένα όλοι αυτοί που έφυγαν νέοι για λίγο, μέχρις ότου γυρίζοντας να φτιάξουν τη ζωή τους και όμως αυτή τούς δίκασε να αφήσουν τα κόκκαλά τους στον Καναδά, στην Αυστραλία, την Αμερική κ.λπ.,
- να μην εξακολουθούμε να είμαστε ανάμεσα στις πλέον πτωχές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με κάποιες της Κάτω Ιταλίας, της Ισπανίας και των νησιωτικών περιοχών της Πορτογαλίας κ.λπ..
Αν το ότι τη διεκδικητικότητά μου αυτή βολεύει τους κάποιους να λένε (προβάλλοντάς το ως άλλοθί τους) ότι ο λόγος μου είναι αιρετικός, ναι, το αποδέχομαι. Και μάλιστα με καμάρι. Το αποδέχομαι αφού ούτε καλούς σιελογόνους αδένες διαθέτω, ούτε σπαστή και εύκαμπτη μέση μου χάρισε η φύση. Έτσι, το κύριο χαρακτηριστικό μου είναι το να στέκομαι πάντα κριτικά απέναντι στην κάθε μορφής εξουσία και με θάρρος και παρρησία να διεκδικώ για χρόνια τώρα ό,τι ανήκει στο νησί μας. Τούτη δε, ως ιδιότητα, πάντοτε με χαρακτήριζε και μάλιστα εξ απαλών ονύχων. Αυτή η διεκδικητικότητά μου με έκανε από γιο αγρότη (αδικαίωτου σε προσωπική βάση) από τα ερημικά και ακριτικά Λάψαρνα να μπορέσω να πάρω την Παιδεία, Μόρφωση κ.λπ. που χρειαζόταν για να κατακτήσω θέσεις σε Επιστημονικό και Ακαδημαϊκό, σε Κοινωνικό, σε Επιχειρηματικό, σε Συνδικαλιστικό, αλλά ακόμη και σε Κυβερνητικό επίπεδο.
Η αιρετική μου δε φωνή στηρίζεται στο ρεαλισμό, στον πραγματισμό και στην αντικειμενική βάση πραγμάτων. Είναι μερικές αρχές και μερικοί κανόνες ακατάλυτοι ανά τους αιώνες, σ’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη της Υφηλίου. Μία εξ αυτών είναι η αρχή της αναλογικότητας. Στην αριθμητική δε, η αρχή αυτή εκφράζεται με την απλή μέθοδο των τριών. Μέθοδος «λυδία» λίθος της Λογικής. Έτσι, βάσει αυτής, όταν στην Ελλάδα από τα τέσσερα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης εισέρευσαν 86,5 δισ. ευρώ για τη δημιουργία Υποδομών και έργων κλίμακος Αναπτυξιακής μορφής, στη Λέσβο των 100.000 κατοίκων θα έπρεπε να εισρεύσουν περίπου 800 εκατ. ευρώ. Με την εθνική δε συμμετοχή 25% επιπλέον, τα αντίστοιχα ποσά θα έπρεπε να είναι της τάξεως του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Απ’ ό,τι είδα σε ομιλία του, στην εκδήλωση που οργάνωσε στη Μυτιλήνη τη 12η τρέχοντος μηνός η πρυτανεία του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, το ΤΕΕ κ.λπ., στα στοιχεία που έδωσε ο αντινομάρχης Λέσβου κ. Βαλσαμίδης, από το ένα αυτό δις ευρώ, τα ποσά που εισέρευσαν στο νησί μας είναι της τάξεως των 100 εκατ. μόνο! Με αυτό το ατράνταχτο δεδομένο θεωρώ υποχρέωσή μου, ως όντος νοήμονος, να κάνω προς πάντα αρμόδιο της τοπικής εξουσίας του νησιού, της εξουσίας της εκπορευομένης εκ του Αθηνοκεντρικού Κράτους και ακόμη αυτής καθ’ αυτής της εξουσίας του ίδιου του Αθηνοκεντρικού Κράτους την ερώτηση χρησιμοποιώντας την αντίστοιχο φράση του πρωθυπουργού μας, κ. Γ. Παπανδρέου. Πού πήγαν τα λεφτά;! Πού πήγαν αυτά τα 900 εκατομμύρια που μας ανήκαν;
Και την ερώτηση αυτή δεν την κάνω για εντυπωσιασμό. Την κάνω λαμβανομένου υπόψη τού δεδομένου ότι με τα 900 αυτά εκατομμύρια θα μπορούσαν να είχαν γίνει στο νησί μας οι δρόμοι σ’ όλη την έκτασή του. Θα είχε γίνει το λιμάνι του Σιγρίου, θα είχε γίνει το φράγμα του Τσικνιά, θα είχε γίνει το νέο διεθνές αεροδρόμιό του, θα είχε γίνει το νέο εργοστάσιο της ΔΕΗ και άλλα ακόμη.
Βεβαίως, πέραν αυτών, θα μπορούσε να γίνει ακόμα η ερώτηση: Από το 1912 έως τη δεκαετία του ’80, δηλαδή 70 ολόκληρα χρόνια, γιατί η Μαμά Πατρίδα δε μας έδωσε τα απαιτούμενα κονδύλια για να γίνουν όλα αυτά τα έργα; Και αν γι’ αυτή την ερώτησή μου οι όποιες απαντήσεις, μέσα από δολιχόδρομες προσεγγίσεις, δεν οδηγούν πουθενά, αυτό που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο είναι το πού πήγαν αυτά τα 900 εκατ. ευρώ που προανέφερα.
Όσο αυτή η ερώτηση μένει αναπάντητη, εγώ νομιμοποιούμαι να διεκδικώ. Να διεκδικώ όσο και αν κάποιους τους βολεύει να λένε ότι έχω αιρετικό λόγο.
* Ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού και Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «Πιττακός ο Μυτιληναίος», τ. διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΟ, τ. πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών.
- Αν ορθοδοξία είναι να συνεχίσω να έχω ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος που έχει κριθεί ανεπαρκές εδώ και 25 χρόνια και εγώ ο μέσος Λέσβιος να είμαι υποχρεωμένος να ζω σε επίπεδα ζωής πολύ κατώτερα του μέσου όρου των άλλων όλων Ελλήνων, από τα black outs, τις απρογραμμάτιστες διακοπές ρεύματος, το ξαφνικό σκοτείνιασμα και την παντελή έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις κάθε λογής ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές μου,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το οδικό δίκτυο που δημιούργησε ως καρόδρομο η οθωμανική αυτοκρατορία στα μέσα του 19ου αιώνα, χωρίς να φαίνεται προοπτική να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, ακόμη και για τον ορίζοντα της επομένης γενεάς,
- Αν ορθοδοξία είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας να διαθέτει ένα μόνο λιμάνι στην πρωτεύουσα και αυτό κολοβό (με χαρακτηριστικότερο όλων το θέμα της εκφόρτωσης των καυσίμων και του εξ αυτού θέματος της ασφάλειας όλης της Μυτιλήνης και των κατοίκων της), ενώ άλλα πολύ μικρότερα νησιά διαθέτουν δύο (Σάμος, Ικαρία κ.λπ.) ή και τρία (Κεφαλονιά) λιμάνια και τούτο ακόμη και σήμερα να μη φαίνεται να διορθώνεται, αφού το επί 20ετίας τώρα μελετώμενο λιμάνι του Σιγρίου μετατίθεται να κατασκευαστεί «στας ελληνικάς καλένδας»,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ σήμερα να χρησιμοποιώ ένα αεροδρόμιο το οποίο κατασκευάσθηκε εκ των ενόντων από το χιτλερικό κατακτητή για την εξυπηρέτηση των πολεμικών του σκοπών και παρ’ όλα τα κατά καιρούς φτιασιδώματά του τούτο να συνεχίζει εδώ και δυο περίπου γενεές να έχει την εικόνα ενός τριτοκοσμικού αεροδρομίου,
- Αν ορθοδοξία είναι να με διαβεβαιώνει η ΔΕΗ ότι θα αξιοποιήσει τη γεωθερμία του νησιού μας παράγοντας εδώ και δύο χρόνια ενέργεια από ηλεκτρική μονάδα 8 MW, δηλαδή τόση όση θα μπορούσε για το χειμώνα να αποτελεί η αυτή το εργοστάσιο βάσεως της ηλεκτρενεργειακής καλύψεως του νησιού και ακόμη ως στιγμής δεν έχουν γίνει καν οι βαθιές γεωτρήσεις που χρειάζονται για το σκοπό αυτό,
- Αν ορθοδοξία είναι να εξακολουθώ να βλέπω το πολυτιμότερο αγαθό το οποίο όπως λένε θα είναι η αιτία του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, το νερό, να χύνεται στη θάλασσα και το μεγαλύτερο φράγμα που θα μπορούσε να γίνει στο νησί, αυτό του Τσικνιά, να βουλιάζει ύστερα από 20 κοντά χρόνια διαβουλεύσεων, συσκέψεων επί συσκέψεων, μελετών επί μελετών και τελικά το έργο αυτό να χάνεται,
- Αν ορθοδοξία είναι … ... (θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά άλλα ενδιαφέροντα, αλλά ήσσονος εμβέλειας· νομίζω ότι αυτά είναι αρκετά και έτσι σταματώ εδώ),
τότε δοξάζω το Θεό που μου έδωσε φωνή να διεκδικώ.
Να διεκδικώ αυτά τα οποία θα έπρεπε το Αθηνοκεντρικό Κράτος να φροντίσει να κάνει για τη Λέσβο. Αυτά που θα έπρεπε να είχε απλόχερα δώσει κατά τον ένα αιώνα ελεύθερου εθνικού της βίου, ώστε να αποκαταστήσει το κάθε λογής έλλειμμα που μας κατέλειπε η επί πέντε σχεδόν αιώνες τουρκική σκλαβιά, ώστε τελικά
- να μη χαθεί το 35% του πληθυσμού της τα τελευταία 50 χρόνια (158.051 το 1940, 103.386 το 2001 - στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, κατά δημοσίευση στο λεσβιακό Τύπο),
- να μην ερημωθούν τα χωριά μας [Άντισσα από 2.732 (1961) σε 1.340 (2001), Σκαλοχώρι από 1.432 (1961) σε 668 (2001), Βρυσά από 1.683 (1961) σε 969 (1991) κ.λπ.],
- να μην εκλείψει η ζωογόνος νεολαία από τα χωριά μας,
- να μην πεθάνουν στα ξένα όλοι αυτοί που έφυγαν νέοι για λίγο, μέχρις ότου γυρίζοντας να φτιάξουν τη ζωή τους και όμως αυτή τούς δίκασε να αφήσουν τα κόκκαλά τους στον Καναδά, στην Αυστραλία, την Αμερική κ.λπ.,
- να μην εξακολουθούμε να είμαστε ανάμεσα στις πλέον πτωχές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με κάποιες της Κάτω Ιταλίας, της Ισπανίας και των νησιωτικών περιοχών της Πορτογαλίας κ.λπ..
Αν το ότι τη διεκδικητικότητά μου αυτή βολεύει τους κάποιους να λένε (προβάλλοντάς το ως άλλοθί τους) ότι ο λόγος μου είναι αιρετικός, ναι, το αποδέχομαι. Και μάλιστα με καμάρι. Το αποδέχομαι αφού ούτε καλούς σιελογόνους αδένες διαθέτω, ούτε σπαστή και εύκαμπτη μέση μου χάρισε η φύση. Έτσι, το κύριο χαρακτηριστικό μου είναι το να στέκομαι πάντα κριτικά απέναντι στην κάθε μορφής εξουσία και με θάρρος και παρρησία να διεκδικώ για χρόνια τώρα ό,τι ανήκει στο νησί μας. Τούτη δε, ως ιδιότητα, πάντοτε με χαρακτήριζε και μάλιστα εξ απαλών ονύχων. Αυτή η διεκδικητικότητά μου με έκανε από γιο αγρότη (αδικαίωτου σε προσωπική βάση) από τα ερημικά και ακριτικά Λάψαρνα να μπορέσω να πάρω την Παιδεία, Μόρφωση κ.λπ. που χρειαζόταν για να κατακτήσω θέσεις σε Επιστημονικό και Ακαδημαϊκό, σε Κοινωνικό, σε Επιχειρηματικό, σε Συνδικαλιστικό, αλλά ακόμη και σε Κυβερνητικό επίπεδο.
Η αιρετική μου δε φωνή στηρίζεται στο ρεαλισμό, στον πραγματισμό και στην αντικειμενική βάση πραγμάτων. Είναι μερικές αρχές και μερικοί κανόνες ακατάλυτοι ανά τους αιώνες, σ’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη της Υφηλίου. Μία εξ αυτών είναι η αρχή της αναλογικότητας. Στην αριθμητική δε, η αρχή αυτή εκφράζεται με την απλή μέθοδο των τριών. Μέθοδος «λυδία» λίθος της Λογικής. Έτσι, βάσει αυτής, όταν στην Ελλάδα από τα τέσσερα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης εισέρευσαν 86,5 δισ. ευρώ για τη δημιουργία Υποδομών και έργων κλίμακος Αναπτυξιακής μορφής, στη Λέσβο των 100.000 κατοίκων θα έπρεπε να εισρεύσουν περίπου 800 εκατ. ευρώ. Με την εθνική δε συμμετοχή 25% επιπλέον, τα αντίστοιχα ποσά θα έπρεπε να είναι της τάξεως του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Απ’ ό,τι είδα σε ομιλία του, στην εκδήλωση που οργάνωσε στη Μυτιλήνη τη 12η τρέχοντος μηνός η πρυτανεία του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, το ΤΕΕ κ.λπ., στα στοιχεία που έδωσε ο αντινομάρχης Λέσβου κ. Βαλσαμίδης, από το ένα αυτό δις ευρώ, τα ποσά που εισέρευσαν στο νησί μας είναι της τάξεως των 100 εκατ. μόνο! Με αυτό το ατράνταχτο δεδομένο θεωρώ υποχρέωσή μου, ως όντος νοήμονος, να κάνω προς πάντα αρμόδιο της τοπικής εξουσίας του νησιού, της εξουσίας της εκπορευομένης εκ του Αθηνοκεντρικού Κράτους και ακόμη αυτής καθ’ αυτής της εξουσίας του ίδιου του Αθηνοκεντρικού Κράτους την ερώτηση χρησιμοποιώντας την αντίστοιχο φράση του πρωθυπουργού μας, κ. Γ. Παπανδρέου. Πού πήγαν τα λεφτά;! Πού πήγαν αυτά τα 900 εκατομμύρια που μας ανήκαν;
Και την ερώτηση αυτή δεν την κάνω για εντυπωσιασμό. Την κάνω λαμβανομένου υπόψη τού δεδομένου ότι με τα 900 αυτά εκατομμύρια θα μπορούσαν να είχαν γίνει στο νησί μας οι δρόμοι σ’ όλη την έκτασή του. Θα είχε γίνει το λιμάνι του Σιγρίου, θα είχε γίνει το φράγμα του Τσικνιά, θα είχε γίνει το νέο διεθνές αεροδρόμιό του, θα είχε γίνει το νέο εργοστάσιο της ΔΕΗ και άλλα ακόμη.
Βεβαίως, πέραν αυτών, θα μπορούσε να γίνει ακόμα η ερώτηση: Από το 1912 έως τη δεκαετία του ’80, δηλαδή 70 ολόκληρα χρόνια, γιατί η Μαμά Πατρίδα δε μας έδωσε τα απαιτούμενα κονδύλια για να γίνουν όλα αυτά τα έργα; Και αν γι’ αυτή την ερώτησή μου οι όποιες απαντήσεις, μέσα από δολιχόδρομες προσεγγίσεις, δεν οδηγούν πουθενά, αυτό που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο είναι το πού πήγαν αυτά τα 900 εκατ. ευρώ που προανέφερα.
Όσο αυτή η ερώτηση μένει αναπάντητη, εγώ νομιμοποιούμαι να διεκδικώ. Να διεκδικώ όσο και αν κάποιους τους βολεύει να λένε ότι έχω αιρετικό λόγο.
* Ο Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού και Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «Πιττακός ο Μυτιληναίος», τ. διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΟ, τ. πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών.