Λάκης Παπαστάθης
Διηγήματα
Εκδόσεις Πόλις
Αθήνα 2011, σελ. 200

Τρία βιβλία έχει στο ενεργητικό του ο γνωστός σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης. Τις συλλογές διηγημάτων «Η Νυχτερίδα πέταξε» (2002), «Η ήσυχη» (2005) και το χρονικό «Όταν ο Δαμιανός γύριζε την Ευδοκία» (2006).
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε μια νέα συλλογή με 19 διηγήματα.
«Τα διηγήματα της συλλογής αυτής, βιωματικά τα πιο πολλά, μοιάζουν με μικρά ντοκυμαντέρ, τρυφερά αναθήματα σ’ όσους άφησαν τη σκιά τους, καλλιτεχνική και ανθρώπινη, στην ψυχή του συγγραφέα: Αλέξης Δαμιανός, Μανόλης Αναγνωστάκης, Μάνος Χατζιδάκις, Πάνος Φειδάκης, για να μιλήσουμε μόνο για τους απελθόντες. Το Μουσείο, η Ακρόπολη, το Ηρώδειο, ως σκηνικά, εναλλάσσονται με τόπους χθεσινούς, εμβληματικούς για τη γενιά του Λάκη Παπαστάθη: ο Μαγεμένος Αυλός φορτισμένος εσαεί από το θαμώνα του. Το Κύτταρο - νεκροζώντανοι, σκηνές ροκ - στη δικτατορία. Το Άλσος Παγκρατίου και τα λαμπερά καλοκαίρια της νεότητας. Ο συγγραφέας ψηλαφεί διακριτικά τα παράπλευρα μονοπάτια της καλλιτεχνικής δημιουργίας:
Τα πεταμένα δοκιμαστικά μιας ταινίας - πολύτιμα σκουπίδια.
Την εξερεύνηση - σαν αποκάλυψη - στίχο, στίχο ενός ξεχασμένου ποιητή.
Την αύρα που λείπει κι απ’ το πιο αριστοτεχνικό αντίγραφο ενός σπουδαίου πίνακα.
Την επώδυνη μύηση στα μυστικά του θεατρικού ρόλου, είτε για την Επίδαυρο είτε για την ταπεινή ερασιτεχνική παράσταση.
Πίσω από τις νοσταλγικές και χαμηλότονες ιστορίες, προβάλλουν τα μικρά και τα μεγάλα ερωτήματα του καλλιτεχνικού φαινομένου, πολλαπλώς απαντημένα και, τελικά, αναπάντητα», διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο.

Οι τίτλοι των διηγημάτων είναι: Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, Το μάρμαρο ζεστό από τον ήλιο, Pretty Woman, Το καλοκαίρι θα παίξει την Κλυταιμνήστρα, Η αντικατάσταση του Τειρεσία, Μαγεμένος Αυλός, Το κύτταρο, Άλσος Παγκρατίου, Το φιλί της Σόνιας, Συνάντηση στου Ψυρρή, Όταν έφευγαν χιόνιζε, Ο μπερές, Η φωνή του έργου, Η επιστροφή του Πάνου Φειδάκη, Η Μαρίνα και ο Νικόλαος Λύτρας, Την έτρωγε η σκέψη, Όλοι οι θάνατοι πιθανοί, Τα πεταμένα τ’ άχρηστα, Ήθελε να γίνει μακιγιέρ.
Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το διήγημα «Όλοι οι θάνατοι πιθανοί»:
«Μια μέρα που σκόνταψε στο σπίτι του, γκρεμίστηκαν εκατοντάδες βιβλία, ακούστηκε εκκωφαντικός θόρυβος σαν να έγινε σεισμός. Τον έκλεισαν, δεν μπορούσε να βγει. Προσπάθησε ν’ ανοίξει δρόμο παραμερίζοντας στοίβες από βιβλία. Τότε το είδε. Λίγο σκονισμένο αλλά σχεδόν καινούργιο. Το πήρε στα χέρια του. Έλυσε το φιόγκο κι άνοιξε το κουτί. Εκείνη την ώρα ένιωσε πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει καλά, δεν του έφτανε ο αέρας. Τα βιβλία που τον είχαν αποκλείσει δημιουργούσαν μόνωση ηχητική που δεν του επέτρεπε ν’ ακούσει καθαρά τον εικαστικό καλλιτέχνη του πρώτου ορόφου που ξαφνιάστηκε από το θόρυβο και κατέβηκε να δει τι συνέβαινε. Ο γείτονας ανησύχησε και τον αναζήτησε βάζοντας τις φωνές. Στο τέλος πήρε μια πνιχτή απάντηση. Έτρεξε προς το μέρος της φωνής και βιαστικά παραμέρισε τα βιβλία ανοίγοντας δρόμο. Τον βρήκε σχεδόν λιπόθυμο με τα ποιήματα του Ντόρρου στο χέρι. Τον βοήθησε να βγει. Αυτός, μόλις συνήλθε λίγο και πήρε βαθιές ανάσες, κοίταξε τα σωριασμένα βιβλία και του είπε… “Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ονόμασε το βιβλίο του ‘Στου γλυτωμού το χάζι’. Τώρα κι εγώ χαζεύω κοιτάζοντας το γλυτωμό μου. Έλα να φωτογραφίσεις στο σπίτι. Σαν εγκατάσταση εικαστική δεν είπες; Έλα γρήγορα γιατί… όλοι οι θάνατοι πιθανοί, που λέει κι ο Ντόρρος.»
Το εξώφυλλο έχει φιλοτεχνήσει ο ζωγράφος Στέφανος Δασκαλάκης.