Κατ’ αρχήν μια αναγκαία επισήμανση προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: από την πολύχρονη επαφή μου με τη δημοσιογραφική ομάδα του «Ε», μπορώ να πιστοποιήσω το εξής: λίγοι δημοσιογράφοι και λίγες εφημερίδες έχουν αντιμετωπίσει το θέμα των προσφύγων με τέτοια ευαισθησία και σοβαρότητα. Σε καμμιά λοιπόν περίπτωση δε στρέφονται τα γραφόμενά μου εναντίον των συνεργατών τού «Έ». Αντίθετα, αναφέρομαι σε όλους αυτούς τους «συναδέλφους» τους, οι οποίοι ανωνύμως και επωνύμως προσβάλλουν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας.
Οι κύριοι του «Ομάδα Ανθρώπων από την Αγιάσο» επιμένουν. Και άλλοι εκατόν τόσοι από τον υπόλοιπο κόσμο έπιασαν τη δική τους «σταυροφορία». Αναρωτιέμαι, γιατί; Από την άλλη, μερικοί «θαρραλέοι» δημοσιογράφοι του νησιού μας, αλλά και της πρωτεύουσας, δε λένε να παραδεχτούν πως οι «αποκαλύψεις» τους προκαλούν περισσότερο κακό παρά καλό. Συνεχίζουν να διατυμπανίζουν τη σπουδαιότητα που έχει να «καυτηριάζονται» τα κακώς κείμενα, να «ταράσσονται τα λιμνάζοντα ύδατα»! Πού να γίνει αυτό, κύριοι και κυρίες; Στην Ελλάδα; Δεν έχετε καταλάβει τόσο καιρό που ασκείτε τη δημοσιογραφία, πως σε αυτόν τον τόπο οι «αποκαλύψεις» δε βγάζουν πουθενά; Πως αυτός που τελικά «την πληρώνει» είναι ο πιο αδύναμος; Μα βέβαια το έχετε καταλάβει. Και βέβαια έχετε καταλάβει πως τελικά ο Δονκιχωτισμός σας «χτυπάει» τους ανήλικους πρόσφυγες και αφήνει όλους τους άλλους στην εγκληματική αδιαφορία τους.
Μα, τελικά, δε νοιάζεστε κι ας λέτε «Εγώ; Εγώ ξέρεις τι έχω κάνει για τους πρόσφυγες;». Τι έχετε κάνει, πραγματικά, που δεν ήταν προς όφελός σας; Τι έχετε κάνει έξω από τα πλαίσια της, τελικά, κυνικής και μερικές φορές κίτρινης δημοσιογραφίας σας; Πόσο πραγματικά νοιάζεστε; Πόσο θα τρέχατε για αυτούς αν δεν τρέχατε επί χρήμασι και επί μισθώ; Το είδαμε πόσο. Τίποτα πάνω από τον εγωισμό σας, τίποτα πάνω από τη στενοκεφαλιά σας. «Εγώ, εγώ, εγώ.» Αν έχετε ακόμα υπομονή, διαβάστε και αυτά που έγραψα (ανώνυμα τότε) στην «Τσουκνίδα», αμέσως μετά τις «αποκαλύψεις» σας. Το δημοσιεύω χωρίς αλλαγές. Δε θα το δημοσίευα ποτέ, μα εσείς συνεχίζετε να θέλετε να σώσετε τον πλανήτη «με την πένα σας». Η αδιαλλαξία σας δεν κρύβει το ότι ξέρετε πως στο συγκεκριμένο θέμα κάνετε κακό στους πρόσφυγες. Ας το έχετε αυτό στη συνείδησή σας, είστε αρκετά έξυπνοι για να καταλάβετε πως τελικά έχω δίκιο. Είστε όμως πολύ πεισματάρηδες για να το παραδεχτείτε:
«Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για την “αποκάλυψη”. Τη βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν ήταν κάτι που αγνοούσαμε και εσείς μας το δείξατε. Τα συγχαρητήρια όμως είναι ειλικρινή γιατί πραγματικά πιστεύω πως ενδιαφέρεστε για τους πρόσφυγες και δη τους ανήλικους της Αγιάσου. Σας παρακαλώ να δώσετε σημασία στο μήνυμά μου και το σκεφτείτε όσο καλύτερα μπορείτε. Δε γράφω με πρόθεση την ειρωνεία και τον ψόγο. Στη χώρα μας το να αποκαλύπτεις κάτι, σχεδόν ποτέ δεν οδηγεί σε διόρθωση των κακώς κειμένων. Γίνεται πάντα μια επιφανειακή παρέμβαση δίχως αποτέλεσμα. Με αυτά που γράψατε, ναι μεν κάνατε μια αποκάλυψη, μα ποιος πραγματικά θα την “πληρώσει”; Ασχολούμαι πολύ καιρό με το προσφυγικό, ενεργά και αφιλοκερδώς. Δεν έχει σημασία το ποιος είμαι, παρακαλώ, για άλλη μια φορά το λέω, σημασία έχει αυτά που θέλω να σας πω. Σας βεβαιώνω πως όλοι όσοι μοιράζονται τις δικές μου ανησυχίες και όλοι όσοι έχουν σχέση με πρόσφυγες γνωρίζουν καλά την αδικία και τη φρίκη της “μαύρης εργασίας”. Γιατί άραγε, ενώ έχουμε κάνει τόσα πράγματα, δεν καταγγέλλουμε αυτό το φαινόμενο καθημερινά; Γιατί αγαπάμε τους πρόσφυγες! Μπορεί αυτό να σας φανεί αντιφατικό έως και τερατώδες, μα σας καλώ να σκεφτείτε ψυχρά και ρεαλιστικά. Ναι, 10 ευρώ τη μέρα, 15. Αν όμως αυτά λείψουν, τι θα έχουν αυτά τα παιδιά; Ποιος θα τους δώσει χρήματα; Ποιος θα νοιαστεί για αυτά, για τις ανάγκες τους; Το κράτος που τους αφήνει τις μισές μέρες τους μήνα δίχως σαπούνι; Εγώ; Εσείς; Οι πολιτικοί; Αυτοί είμαστε οι Έλληνες. Εκμεταλλευτές όπως εκμεταλλευτήκαμε και τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους. Ξέρετε στην ουσία τι έκανε η αποκάλυψή σας ή τι κινδυνεύει να προκαλέσει; Την πλήρη ένδεια μερικών παιδιών που έχουν τόση ανάγκη από χρήματα, που το να μαζέψουν λίγα ευρώ είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Νιώθετε πως έχετε κάνει το καλό, πως βάλατε τα πράγματα στη θέση τους και πως δώσατε “την αποκάλυψη” στο κοινό. Σήμερα το βράδυ θα κοιμηθείτε λίγο πιο ανάλαφροι γιατί πολεμήσατε κάπως τα άσχημα αυτού του κόσμου. Κι όμως αυτό που στην ουσία κάνατε είναι να στερήσετε στα παιδιά ό,τι είχαν: ναι, αυτό είχαν μόνο, αυτήν την εκμετάλλευση: τώρα δε θα έχουν ούτε αυτήν και εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Ναι, είπατε την αλήθεια, ναι ο κόσμος τώρα ξέρει ΔΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΡΙΟ, ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ. Ακόμα και αυτή η αλήθεια πλέον τα καταδιώκει. Πολλές φορές θέλουμε να κάνουμε καλό, μα προκαλούμε το χειρότερο κακό. Θα με πείτε απαίσιο και θα με κατηγορήσετε πως δέχομαι το κατεστημένο και δεν κάνω τίποτα για να το αλλάξω. Σας μιλώ με παρρησία πως δεν μπορώ να το αλλάξω και ούτε εσείς μπορείτε, όχι έτσι, όχι με σπασμωδικές “αποκαλύψεις”. Όχι πως δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα και να αδρανούμε. Απλά πρέπει τελικά να ξέρουμε καλά μια κατάσταση πριν μιλήσουμε για αυτήν, πρέπει να την έχουμε ζήσει και μετά ας την αξιολογήσουμε. Ας δούμε προς τα πού μπορούμε να κινηθούμε ώστε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Πιστεύω πως εξαιτίας σας και εξαιτίας πολλών άλλων που ενδιαφέρονται μεν, δεν έχουν όμως επενδύσει αρκετό χρόνο στο πρόβλημα, αυτή η σανίδα στον ωκεανό που είχαν τα παιδιά κινδυνεύει χαθεί. Είναι σα να παραπονιέστε γιατί υπάρχει σανίδα μόνο και όχι ολόκληρο πλοίο για τους ναυαγούς. Και μετά τους παίρνετε και τη σανίδα, χωρίς να καταλάβετε το αυτονόητο: θα πνιγούν.
Μακάρι να ήμουν τόσο καλός στα λόγια για να σας περάσω όσα σκέφτομαι και έχω δει. Η Αγιάσος είναι μια εύθραυστη σανίδα για 100 και πλέον ψυχές που δεν έχουν τίποτα άλλο. Αν θέλετε να κάνετε κάτι καλό, σας παρακαλώ με προσοχή και σύνεση. Ο κόσμος στην Ελλάδα είναι λύκος που τρέφεται με κουτσομπολιό και δεν τον νοιάζει τίποτα. Σήμερα αποκαλύπτει, αύριο ξεχνάει. Με καταλαβαίνετε; Μακάρι.
Όλοι τώρα οι άσχετοι θα πιάσουν να μιλούν για την Αγιάσο, θα δείτε, αυτοί που θα την πληρώσουν τελικά θα είναι τα παιδιά. Όλοι οι άλλοι είμαστε καλά βολεμένοι.»