Στο τέταρτο κείμενο για την Αχερώνη Καλλονής παραθέτουμε εννέα περάσματα στον Άδη:
Α.- Με το όνομα Αχερουσία:
1.- την Αίγυπτο όπου: «λειμώνα δ’ ονομάζειν, την μυθολογουμένην οίκησιν των μετηλλαχότων (αποθανόντων), τον παρά την λίμνην τόπον την καλουμένην μεν Αχερουσίαν, πλησίον δε ούσαν της Μέμφεως, όντων περί αυτήν λειμώνων καλλίστων, έλους και λωτού και καλάμου. / διαπορθευομένων μεν των νεκρών διά τε του ποταμού και της Αχερουσίας λίμνης, τιθεμένων δε των σωμάτων εις τας ενταύθα κειμένας θήκας, συμφωνείν δε και τ’ άλλα τα παρά τοις Έλλησι καθ’ άδου μυθολογούμενα, / το μεν γαρ διακομίζον τα σώματα πλοίον βάριν καλείσθαι, το δε επίβαθρον (νόμισμα τον οβολόν), τω πορθμεί δίδοσθαι, / Είναι δε λέγουσι πλησίον των τόπων τούτων και σκοτίας Εκάτης ιερόν και πύλας Κωκυτού και Λήθης». (Διόδωρος Σικελιώτης, Α΄ 96).
2.- Στη Νότια Ιταλία όπου: «Πλησίον δε της Κύμης το Μισηνόν ακρωτήριον και εν τω μεταξύ Αχερουσία λίμνη, / και τα θερμά ύδατα τα και προς τρυφήν (απόλαυσιν) και προς θεραπείαν νόσων επιτήδεια. / και δη και νεκυομαντείον ιστορούσιν ενταύθα γενέσθαι και Οδυσσέα εις τουτ’ αφικέσθαι./ Έστι δε πηγή τις ποτίμου ύδατος επί τη θαλάττη, τούτου δ’ απείχοντο πάντες το της Στυγός ύδωρ νομίσαντες, και το μαντείον ενταύθά που ίδρυται, τον τε Πυριφλεγέθοντα εκ των θερμών υδάτων ετεκμαίροντο των πλησίον της Αχερουσίας». (Στράβων, Γεωγραφικά, βιβλίο Ε΄ 4.5).
3.- Στην Ηράκλεια του Πόντου, με τις Αχερωΐδες όχθες: «εις Ηράκλειαν πόλιν Ελληνίδα Μεγαρέων άποικον, ούσαν δ’ εν τη Μαριανδυνών χώρα. Και ωρμίσαντο παρά τη Αχερουσιάδι Χερρονήσω, ένθα λέγεται ο Ηρακλής επί τον Κέρβερον κύνα καταβήναι. η νυν τα σημεία δεικνύασι της καταβάσεως το βάθος πλέον ή επί δύο στάδια» (Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις, στίχοι 6.2.1-6.2.2).

Β.- Με το όνομα Αχέρων:
4.- Στην Ήπειρο όπου: «ες Χειμέριον της Θεσπρωτίδος γης, έστι δε λιμήν, και πόλις υπέρ αυτού κείται από θαλάσσης εν τη Ελαιάτιδι της Θεσπρωτίδος Εφύρα. Εξίησι δε παρ’ αυτήν Αχερουσία λίμνη ες θάλασσαν. Διά δε της Θεσπρωτίδος Αχέρων ποταμός ρέων εισβάλλει εις αυτήν». (Θουκυδίδης 1.46.4).
5.- Στην Ηλεία όπου: «και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσιν, ο, τε Δαλίων και ο Αχέρων, εμβάλλοντες εις τον Αλφειόν, ο δε Αχέρων κατά την προς τον Άδην οικειότητα ωνόμασται: εκτετίμηται γαρ δη σφόδρα τα τε της Δήμητρος και της κόρης ιερά ενταύθα και τα του Άδου, / Και γαρ εύκαρπός εστι και ερυσίβην (νόσο φυτών) γεννά και θρύον (βούρλα) η Τριφυλία: διόπερ αντί μεγάλης φοράς (καρποφορίας) πυκνάς αφορίας γίγνεσθαι συμβαίνει κατά τους τόπους». (Στράβων Γεωγραφικά, βιβλίο Ε΄, 3.15).
6.- Στην Καλλονή από τον Λειμώνα κατεβαίνει ο Αλευροπόταμος που χύνεται στις Λίμνες και βγαίνοντας κυλιέται στου Αχερώνα το ρέμα με τον Καθάριο, που πέφτει από την Ερμοπύλη. Στη συνέχεια με θόρυβο τα ποτάμια σμίγουν στις Εννιά Καμάρες και εκβάλλουν στον Κόλπο που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ηφαιστειακά κέντρα της Λέσβου με έντονη σεισμική δράση και θερμές ιαματικές πηγές στην Πύρρα, στο Λισβόρι και στον Πολιχνίτο.

Γ.- Επιπλέον περάσματα:
7.- Στη Λακωνία όπου: «εν δε τω κόλπω της παραλίας το μεν Ταίναρον ακτή εστίν εκκειμένη το ιερόν έχουσα του Ποσειδώνος εν άλσει ιδρυμένον· πλησίον δ’ εστίν άντρον, δι’ ου τον Κέρβερον αναχθήναι μυθεύουσιν υφ’ Ηρακλέους εξ άδου» (Στράβων Η΄ 369) και
8.- Στη Βοιωτία όπου: «λέγουσιν αναβήναι τον Ηρακλέα άγοντα του Άιδου τον κύνα», από το Λαφύστιο όρος. (Παυσανίας, Βοιωτικά 9.34, 5) και
9.- Στην Ερμιόνη Αργολίδος όπου: «παρά βαράθρω, δι’ ου ελέγετο ότι ο Ηρακλής ανεκόμισε τον Κέρβερον εκ του Άδου». (Παυσανίας Β. 35,10).
Στην εικόνα ο Ηρακλής, στο ιερό άλσος μπροστά στην Πύλη του Άδη φορώντας τη λεοντή και έχοντας δίπλα το ρόπαλο, χαϊδεύει τον Κέρβερο αλλά κρατά και αλυσίδα για να τον δέσει. Ερυθρόμορφος αμφορέας του 520 π.Χ. Μουσείο Λούβρου. (Ελληνική Μυθολογία Ιωάννη Κακριδή, τόμος 4 σελ. 65). Συνέχεια στις επόμενες δεκαπενθήμερες επισημάνσεις.