Πέρασαν χρόνια από τότε που σε ρεπορτάζ μου για τα προϊστορικά ευρήματα σε μια ακτή της Λήμνου που ανέβαζαν την ηλικία της κατοίκησης στο Αιγαίο στο 15.000 προ Χριστού απάντησε ο Μάκης Αξιώτης.

Με το γνωστό του ταμπεραμέντο άρχισε να μου λέει για παλαιολιθικούς οικισμούς εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων στα Ροδαφνίδια που βρήκαν σε μια από τις αναζητήσεις τους στην περιοχή του Λισβορίου μαζί με το γιατρό Χαράλαμπο Χαρίση.

Μάλιστα μου ανέφερε πως σχετική αναλυτική δημοσίευση είχε πραγματοποιηθεί προ ετών στο περιοδικό «Αρχαιολογία». Σε λίγη ώρα είχα και έγχρωμες φωτοτυπίες του δημοσιεύματος.

Δεν ξέρω από Αρχαιολογία και μάλιστα από προϊστορική Αρχαιολογία. Διαισθάνθηκα διαβάζοντας την ανακοίνωση του Μάκη και του Χάρη πως είναι κάτι το σοβαρό. Θυμήθηκα πως η σύζυγος του καλού μου προσωπικού φίλου Σπύρου Δανέλλη, η αρχαιολόγος Νένα Γαλανίδου, είναι ειδική επί του θέματος.

Τηλεφώνησα την ίδια μέρα στο Σπύρο που με παρέπεμψε στη γυναίκα του. Της έστειλα το δημοσίευμα του Μάκη, μου τηλεφώνησε θυμάμαι και μου εξέφρασε τον ενθουσιασμό της, γιατί αγνοούσε την ύπαρξη της θέσης και το δημοσίευμα στην «Αρχαιολογία».

Ήρθε στη Μυτιλήνη, την έφερα σε επαφή με τον τότε αντιδήμαρχο Πολιχνίτου Νίκο Κατράνη και τον Νίκο Σηφουνάκη για την πρώτη χρηματοδότηση της ανασκαφής. Δεν ξέρω αν αυτή επιτεύχθηκε, τι σημασία έχει εξάλλου...

Έκτοτε την έχασα τη Νένα. Ούτε τηλέφωνο που λένε παρά μόνο ανακοινώσεις επιστημονικές για τα σοβαρά ευρήματά της μαζί και της επιστημονικής της ερευνητικής ομάδας. Και μπράβο τους.

Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί τα γράφω αυτά…
Με αφορμή λοιπόν την πρωτοβουλία πολιτών για την «ανάδειξη και προβολή της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς και τοπικής αγροτικής παραγωγής του Λισβορίου», που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου και στην οποία θα μιλήσει η κ. Γαλανίδου για τα Ροδαφνίδια θέλω να πω τα εξής:

Η πολυπληθής και πολυεθνής ερευνητική ομάδα των Ροδαφνιδίων, πηγαινοέρχεται εδώ και χρόνια, συλλέγει υλικό, καταναλώνει πόρους και παράγει επιστημονικό λόγο που κανένας από εμάς δε βλέπει και αν έβλεπε δε θα ήταν σε θέση να αντιληφθεί.

Ένα πλούσιο έργο που κυρίως εμπλουτίζει τα βιογραφικά των ερευνητών και εξασφαλίζει την καριέρα τους. Δικαίωμά τους.

Όμως δικαίωμά μας είναι, ως κοινωνία, να συμμετέχουμε ουσιαστικά στη διαμόρφωση των στόχων της οποιασδήποτε έρευνας όταν καλούμαστε, σε δύσκολους καιρούς, να τη στηρίξουμε.

Να βρούμε, μαζί με τους επιστήμονες, πού οι πατημασιές ηλικίας μερικών εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων συναντούν τα δικά μας ασταθή βήματα, και όχι να παραμένουμε βουβοί χειροκροτητές που οφείλουν απλώς να θαυμάζουν και να βολεύονται με μια ασαφή ιστορία γοητευτικής παλαιότητας.

Η «αμφιπολιάδα» χαντακώθηκε κάτω από τον κορνιαχτό των γεγονότων του χρόνου που πέρασε. Αλλά πάντα βρίσκονται, όπως φαίνεται, περιπτώσεις, εξαίρετων κατά τα άλλα, επιστημόνων που για να «κάνουν τη δουλειά τους» συμπαρασύρουν σε ένα ωραίο παραμύθι τη διψασμένη για εθνική περηφάνεια τοπική κοινωνία, την απομυζούν παντοιοτρόπως και φεύγουν.

Προφανώς επειδή έχουν μάλλον ξεχάσει ποια ακριβώς είναι η… «δουλειά τους».

Αυτά θα της έλεγα της πάλαι ποτέ φίλης μου Νένας το λοιπόν. Δεν της τα είπα αυτοπροσώπως γιατί όλα αυτά τα χρόνια από τότε που την ενημέρωσα για τα Ροδαφνίδια μέχρι σήμερα, δεν την ξαναείδα. Τα έγραψα όμως…

Αποδείξεις έχω το λοιπόν για την κεντρική Επιτροπή του φωτεινού μέλλοντος στην οποία θα κληθούμε όλοι να εμφανίσουμε τα επαναστατικά μας τα βιβλία που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Μαγιακόφκι.
Να ’σαι καλά, Νένα.