Όσες φορές ακούω για τρομοκράτες και για την τρομοκρατική τους δράση, αναρωτιέμαι τι συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλό αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι, όταν συλλαμβάνονται και αποκαλύπτονται, με έκπληξή μας διαπιστώνουμε ότι είναι κοινοί και καθημερινοί άνθρωποι, «συγκάτοικοι» στην… ίδια πολυκατοικία, άνθρωποι που δεν παρουσίασαν, ποτέ, καμιά… υπεράνθρωπη, υπερφυσική ιδιότητα ούτε κάποιο δείγμα μεγαλοφυούς δημιουργίας.

Αισθάνονται, άραγε, ότι αποτελούν ένα ανώτερο είδος ανθρώπου, κάτι σαν …άγγελοι με την ρομφαία που τους εμπιστεύτηκε ο θεός; Ότι αποτελούν την ενσάρκωση του πνεύματος της Δικαιοσύνης ή ότι εκπροσωπούν κάποια ανώτατη Αρχή; Ότι έχουν « εν λευκώ» εξουσιοδοτηθεί από το λαό ή το… «Υπερπέραν» να δικάζουν και να καταδικάζουν, κατά το δοκούν, τους συνανθρώπους τους; Πιστεύουν ότι- «ελέω Θεού» ή « ελέω» Διαβόλου- έχουν την υπέρτατη εξουσία να αποφασίζουν για τον θάνατο ανθρώπων ή την εξαφάνιση ανθρώπινων περιουσιών και δημιουργημάτων;

Απονέμουν, λένε, «επαναστατικώ δικαίω», την δικαιοσύνη, την οποία δεν θέλουν ή δεν μπορούν να απονείμουν τα θεσμικά όργανα της συντεταγμένης δημοκρατικής πολιτείας.

Αλλά για να επικαλούνται το «επαναστατικό δίκαιο», πρέπει, προηγουμένως, να πραγματοποιήσουν κάποια επανάσταση και η επανάστασή τους να έχει την αποδοχή και την στήριξη του λαού. Και εφόσον καταλύσουν το παλιό καθεστώς, τότε μπορούν να θέσουν σε ισχύ το «επαναστατικό δίκαιό» τους. Σε αντίθετη περίπτωση οι πράξεις τους, οι οποίες, δήθεν, στηρίζονται στο «επαναστατικό δίκαιο» αποτελούν εγκληματικές ενέργειες που στρέφονται κατά της κοινωνίας.

Και η οποιαδήποτε θεωρητική στήριξη τέτοιων εγκληματικών πράξεων ανήκει ιδεολογικά στον φασισμό.

Διότι μόνον κατά την φασιστική ιδεολογία δικαιολογείται το άτομο ή μια μειοψηφία ατόμων να τίθεται uber alles , να αυτοανακηρύσσεται κάποιος- ως εάν είναι ο μοναδικός αναμάρτητος και αλάθητος- σε υπέρτατο κριτή, ο οποίος απονέμει ή αφαιρεί το δικαίωμα της ζωής στους άλλους ανθρώπους. Και είναι φασισμός- ακόμα κι αν είναι προφανής η ενοχή κάποιου- να του στερείς το δικαίωμα της απολογίας, όταν και για τα πλέον στυγερά εγκλήματα- στις περισσότερες χώρες- έχει καταργηθεί η ποινή του θανάτου και ο κατηγορούμενος εγκληματίας-σε κάθε περίπτωση- διατηρεί το δικαίωμα της απολογίας.

Αλλά με αυτόν τον τρόπο, λένε, εκριζώνοντας το σάπιο, το άδικο, το ανήθικο ή το προδοτικό , σταματούν την απάνθρωπη δράση των εκμεταλλευτών και των αδικητών και τρομοκρατώντας και τους άλλους επίδοξους αδικητές, περιστέλλουν την εκμετάλλευση και την αδικία και έτσι εξυγιαίνεται η κοινωνική ζωή.

Θα ήθελα, λοιπόν, να ρωτήσω τον «αρχιεκτελεστή» της 17^ης Νοέμβρη, κ. Κουφοντίνα, μετά από τις δολοφονίες 11 ανθρώπων που διέπραξε ( και τις οποίες υπερηφάνως, ακόμα και σήμερα, προβάλλει ως γενναία επαναστατικά κατορθώματα, άξια να απαθανατιστούν και με το βιβλίο που εξέδωσε, για να τα διαβάζουν οι νεότεροι τρομοκράτες και να τον μιμούνται ) εάν θεωρεί ότι άλλαξε τίποτε· εάν με την τρομοκρατική δράση του διόρθωσε- έστω κατά ένα χιλιοστό- την κοινωνία μας, το κράτος , το καπιταλιστικό σύστημα· εάν θεωρεί ότι με την αφαίρεση της ζωής ένδεκα ανθρώπων, τους οποίους δολοφόνησε πισώπλατα και αναπολόγητα, μείωσε την αδικία και την «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», έστω, κατά ένδεκα εκατομμυριοστά;

Ή, αντίθετα, η βία της τρομοκρατίας, ενθάρρυνε και συνέβαλε στην αύξηση και εξάπλωση της ανομίας και της εγκληματικότητας και ενίσχυσε- ακόμα περισσότερο- την κρατική βία και θωράκισε καλύτερα το καπιταλιστικό σύστημα, με αποτέλεσμα να περιοριστούν, ακόμα περισσότερο, οι ελευθερίες των πολιτών και να επιδεινωθούν οι συνθήκες της ζωής των αδυνάτων;

Πιστεύει ότι οι θαυμαστές και οι μιμητές του, οι οποίοι τον υποδέχτηκαν δοξαστικά, κατά την έξοδό του από τις φυλακές Κορυδαλλού, εάν συνεχίσουν να ακολουθούν το παράδειγμά του, να πυροβολούν αστυνομικούς, να πυρπολούν μαζικά μέσα μεταφοράς και να ρημάζουν, κάθε τόσο τα καταστήματα στο κέντρο της πρωτεύουσας ή να στέλνουν «τρομοδέματα» σε ανύποπτους ανθρώπους, ότι συμβάλλουν στην … « απελευθέρωση των σκλάβων του καπιταλιστικού συστήματος», την οποίαν επαγγέλλονται ή, τελικά, αυτοί που πλήττονται από την γενικευμένη ανομία και την ανασφάλεια είναι οι μη προνομιούχες τάξεις των πολιτών;

Μήπως, λοιπόν, κύριε Κουφοντίνα, η 48ωρη άδεια που σου έδωσε με τόση γενναιοδωρία η Δημοκρατία μας σε βοήθησε να συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμο δώρο είναι η ανθρώπινη ζωή( και, ιδιαίτερα, η θαλπωρή στην αγκαλιά της οικογένειάς σου, που απόλαυσες εσύ, κατά την 48ωρη άδειά σου- σε αντίθεση με τις οικογένειες των θυμάτων σου) και ότι κανείς άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να την στερεί από τον συνάνθρωπό του- κάτι που αλόγιστα και απάνθρωπα έκανες εσύ;

Και μήπως, κύριε Κουφοντίνα, είναι πια η στιγμή να σκεφτείς- και στην ηλικία που βρίσκεσαι, πιθανώς μπορείς, πια, να σκέφτεσαι- και να αποφασίσεις να εκδώσεις ένα ακόμα βιβλίο, με το οποίο θα ομολογείς στα ανώριμα παιδιά που σε θαυμάζουν ότι η τυφλή άρνηση και η αντίδραση, η τυφλή βία και οι σκοτωμοί, με τους οποίους επιδιώκουν την ανατροπή του «κατεστημένου», όχι μόνον δεν ανατρέπουν κανέναν και τίποτε, αλλά, αντίθετα ενδυναμώνουν ακόμα περισσότερο το « κατεστημένο» και τους στυλοβάτες του· ότι η «επανάσταση» με τις μολότοφ είναι μια ξεπερασμένη και αναποτελεσματική μορφή επανάστασης· και ότι η ανατροπή του οποιουδήποτε σάπιου και αναχρονιστικού « κατεστημένου» θα προέλθει «από μέσα» και από αυτούς που διαθέτουν τη δύναμη της γνώσης, από αυτούς που και θέλουν και μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα και τους τρόπους της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας, από αυτούς που μπορούν να διαμορφώσουν και να παρουσιάσουν στο λαό ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο και στη συνέχεια να εμπνεύσουν και να συναγείρουν το λαό σε ένα ειρηνικό αγώνα για την υλοποίησή του;