Στις 9 Ιουνίου του 2024 καλούμαστε όλοι μας να ψηφίσουμε και να εκλέξουμε τους 21 συμπολίτες μας που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τριάντα ένα (31) κόμματα συμμετέχουν σε αυτές τις Ευρωεκλογές (!) και όλα διεκδικούν τη νίκη, όπως λένε, με αξιώσεις. Την προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες, τόνιζαν πως αυτές οι Ευρωεκλογές είναι σημαντικές και πως όλοι πρέπει να πάμε στις κάλπες και να ψηφίσουμε για ο καλό της χώρας. Σε όλους τους τόνους τόνιζαν τη γνώμη του Περικλή, πως «είναι άχρηστοι όλοι αυτοί που στα ‘κοινά’ δε δίνουν σημασία.

Δε ξέρουμε πόσοι τελικά θα πειθαρχήσουν και θα πάνε στις κάλπες και πόσοι θα προτιμήσουν να μείνουν στο σπίτι τους ή να πάνε για μπάνιο! Γιατί, έχει αποδειχτεί πως ο Έλληνας είναι ατίθασο πράγμα και συνήθως κάνει το αντίθετο από αυτό που του υποδεικνύουν οι άλλοι. Βγάζει «σπυριά», όταν ακούει τους πολιτικούς να του μιλούν για αξίες και αρχές, για δικαιοσύνη, για εθνική αξιοπρέπεια και για αξιοκρατία, όταν μάλιστα το παρελθόν τους δείχνει πως αυτοί έχουν παραβιάσει βάναυσα όλες αυτές τις αξίες.

Οι αρχηγοί των κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτές τις εκλογές λησμόνησαν τελείως πως πρόκειται για Ευρωεκλογές και όχι για Εθνικές εκλογές. Γι’ αυτό στις εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ δεν έκαναν κανένα λόγο για ην Ευρώπη και το μέλλον της. Επικεντρώθηκαν στα προβλήματα που δημιουργεί η κυβέρνηση που έχει ακόμη νωπή την εντολή ου 41% από τον λαό. Προτίμησαν να μιλήσουν για το «έγκλημα» της κοιλάδας των Τεμπών, για την ακρίβεια και την τιμή της φέτας και πιο πολύ για την «αλαζονεία» του Μητσοτάκη! Δε νοιάζονται αυτοί ούτε για την Ευρώπη ούτε και για τη χώρα μας που εξαρτάται από την Ευρώπη. Μοναδικός τους στόχος είναι να φύγει ο Μητσοτάκης που έχει καταστρέψει τη χώρα και να αναλάβουν αυτοί τη διακυβέρνησή της ως Μεσσίες και Σωτήρες. Να απαλλαγούν από την «αλαζονεία» του! Από τη μια είναι η κυβέρνηση που ούτε ξέρει ούτε θέλει ούτε μπορεί και από την άλλη είναι όλοι οι άλλοι που και ξέρουν και θέλουν και μπορούν!

Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η «αλαζονεία» είναι κακό πράγμα. Ο Σολομών έλεγε «ακάθαρτος παρά θεοίς πας υψηλοκάρδιος» (Παρ. ΙΣΤ΄5), δηλαδή είναι ακάθαρτος ο αλαζόνας ενώπιον των θεών, και ο Δαβίδ έλεγε «εξολοθρεύσει Κύριος γλώσσαν μεγαλορρήμονα» (Ψαλμ. ΙΑ΄14), δηλαδή ο Κύριος θα καταστρέψει αυτόν που λέει μεγάλα λόγια, τον αλαζόνα. Και ο αρχαίος τραγικός ποιητής Σοφοκλής τόνιζε πως ο Δίας μισεί και απεχθάνεται την κομπορρημοσύνη (Αντιγ. 187). Είναι, λοιπόν, κακό πράγμα η αλαζονεία, ιδιαίτερα αν αυτή εμφανίζεται σε κάποιον που από τη φύση του αξιώματός του πρέπει να είναι υπηρέτης του λαού. Η αλαζονεία ενός ανθρώπου φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο μιλά, από τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί και τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται. Είναι, λοιπόν, «αλαζόνας» ο κ. Μητσοτάκης και ασκεί με αλαζονικό τρόπο την εξουσία; Τα λόγια του πρωθυπουργού, οι πράξεις και το φρόνημά του μαρτυρούν αλαζονεία; Η αντιπολίτευση που σύσσωμη μιλά γι’ αυτή την αλαζονεία τη στηρίζει στο ποσοστό του 41% με το οποίο εξελέγη αυτός στις προηγούμενες εκλογές. Όμως, ήταν ο Περικλής αλαζόνας, όταν η εξουσία είχε γίνει στην εποχή του «του πρώτου ανδρός αρχή»;

Ο Cumperland έλεγε πως «τίποτε δε μισεί περισσότερο ο φτωχός από την αλαζονεία του πλουσίου για το χρήμα του. Και, όμως, αν η τύχη αλλάξει τους ρόλους και κάνει τον πλούσιο φτωχό και τον φτωχό πλούσιο, θα αποκτήσει και αυτός την ίδια κακία που δεν ανέχεται τώρα σ’ εκείνον. Να, λοιπόν, ποιες είναι οι παραξενιές του ανθρώπινου χαρακτήρα». Μήπως, για παράδειγμα, ο κ. Κασσελάκης έχει αποκτήσει αυτή την παραξενιά; Γιατί η αλαζονεία των πλουσίων για τα πλούτη τους έχει μεγάλη συγγένεια με την αλαζονεία μερικών φτωχών για τη φτώχεια τους. Δηλώνει πως στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι ο αναμφισβήτητος νικητής και μάλιστα πως θα κατακτήσει και αυτοδυναμία! Φουσκώνει με αέρα σαν μπαλόνι και βλέπει τον εαυτό του να ανεβαίνει ψηλά. Διαπνέεται από ιδέες μεγαλείου, πιστεύει πως έχει θεία αποστολή να σώσει τη χώρα μας που κινδυνεύει με αφανισμό, παριστάνει τον παντογνώστη και τον ηγεμονικό τύπο.

Με λίγα λόγια, κάποιοι αρχηγοί κομμάτων φαίνεται ότι ζουν στα σύννεφα και είναι ελάχιστα ρεαλιστές. Λησμονούν πως η πολιτική είναι «η τέχνη του εφικτού» και τάζουν στους πολίτες, κατά το λεγόμενο «λαγούς με πετραχήλια». Υπόσχονται πως, όταν πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, θα κάνουν τη χώρα «παράδεισο»! Τάζουν τα πάντα στους πάντες, αλλά ο λαός που έχει «καεί στον χυλό φυσά και το γιαούρτι» και έχει μάθει «όταν ακούει πολλά κεράσια, να κρατά μικρό καλάθι». Και διερωτάται πού θα βρεθούν όλα τα χρήματα που απαιτούνται για την εκπλήρωση όλων των υποσχέσεων που δίνονται! Βέβαια, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια, που λέει και ο λαός. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι «ανεύθυνα», δε διαχειρίζονται καμιά εξουσία και έχουν τη δυνατότητα να λένε ό τι θέλουν. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο αρχαίος σοφός είχε πει το «αρχή άνδρα δείκνυσι», δηλαδή η άσκηση της εξουσία δείχνει την ποιότητα του ανθρώπου.

Πάντως, ας γνωρίζουν οι πολιτικοί μας πως, όποιος πετά πολύ κοντά στον ήλιο με χρυσά φτερά, τα λειώνει, πως όποιος ψηλά κοιτά, πολλές φορές στραβοπατά, πως το μυρμήγκι, σαν είναι να χαθεί, βγάζει φτερά και χάνεται και πως «προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε της πτώσεως υπερηφάνεια» (Σολομ. Παρ. ΙΣΤ΄18), δηλαδή πριν από τη συντριβή προηγείται η αλαζονεία και πριν από την πτώση η περηφάνια. Ας το έχουν αυτό υπόψη οι πολιτικοί μας και, πριν κατηγορήσουν τους αντιπάλους τους, ας κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, γιατί όποιος αλαζονεύεται μπροστά σε ανθρώπους που τον γνωρίζουν, εύκολα γελοιοποιείται.