Για όλους εμάς, της πολυπληθούς Φυλής των ευπαθών στις ψυχοσωματικές εκδηλώσεις του Ευερέθιστου Κώλου -άλλως υπερκινητικού παχέος εντέρου- ως αντίδραση στις εξωγενείς κοινωνικές πιέσεις, η ευρηματικότερη και πλουσιοτέρα νοημάτων λέξη είναι το «μετέωρον» ή ο «μετεωρισμός». Λέξη πολυσχιδής, καλύπτουσα ευρύ φάσμα νοημάτων και φαινομένων, άκρως συμβολικών για την τρέχουσα συνθήκη μας.

Γράφουν τα λεξικά: μετέωρο (-ν ή -ς) είναι οτιδήποτε αιωρείται ή βρίσκεται στον αέρα, οιοσδήποτε αδυνατεί να επιλέξει μεταξύ εναλλακτικών λύσεων, κάθε τμήμα ουρανίου σώματος που πέφτει στην επιφάνεια της Γης ή ακόμα, κάθε ορατό σώμα ή φαινόμενο που συμβαίνει στην ατμόσφαιρα. Κατ’ επέκταση στην Ιατρική, μετεωρισμός είναι η διάταση της κοιλιάς που αποδίδεται σε αυξημένη ποσότητα αερίων και συνδυάζεται με αυξημένη ποσότητα ερυγών (κοινώς ρεψίματα) ή με αυξημένη αποβολή αερίων από το παχύ έντερο (κοινώς πορδές). Παραδόξως, άπαντα τα προηγούμενα σηματοδοτούν την τρέχουσα πολιτική ζωή μας και τους πρωταγωνιστές της.

Όταν όλοι αναζητούν το αφήγημα της αποκοπής από τη μνημονιακή ρετσινιά, τι άλλο από μετεωρισμός είναι τα καουμποϊλίκια της «συνιστώσας» Α.Α.Μ.Κ.Κ.Τ. της συριζανέλ κυβέρνησης; Για κάποιους παλαιούς εξ ημών του χώρου που γεννούσε μιαν ιδεολογική διάσπαση το μήνα, η συνιστώσα ΣΥΡΙΖΑ «Αριστερή Αντρίλα με Κάμποση Κρητική Τεστοστερόνη» πράγματι κυμαίνεται μεταξύ πολιτικής ερυγής και άφεσης αερίων. Και είναι και δύσοσμη… πανάθεμά την!

Όταν ο «μικρός-είναι-εμείς-θα-τον-ψηφίζομε-μέχρι-να-μάθει» της καλής δημοκρατικιάς γειτόνισσας κερδίζει αδαπάνως τη δημόσια υποστήριξη του Άκη, πράγματι ένα «μετέωρο» είναι. Κι αν στη Γεω-ιστορία τα μετέωρα «σκότωσαν» τους δεινοσαύρους, σ’ αυτήν ίσως τη «βιβλική» καταστροφή απέβλεπαν με τα σχέδια του ιδιοτελούς νάρκισσου Ιανού, άλλως Γιάνη με ένα «ν». Ευτυχώς το κοσμικό μετέωρο μάς πήρε ξώφαλτσα, με τη βοήθεια της Βαγγελίστρας με ένα «γ».

Μετεωρισμός άλλωστε δεν είναι το Νομοσχέδιο για την Παιδεία; Ο κ. Υπουργός, κατ’ άλλους συμπαθής και κατ’ άλλους η φυσική εκδοχή του Καθηγητή Τουρνεσόλ του ΤενΤέν, αυτός που έγραψε εμβριθή κείμενα για την ήττα της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια, βρήκε την ευκαιρία να μετεωρισθεί ταλαντευόμενος στο εκκρεμές της Ιστορίας, πίσω στο 1982 -και πριν… Μα δεν κατάλαβε πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος σχεδόν μισό αιώνα τώρα; Δεν βλέπει πού και πώς ορίζεται η άριστη διακυβέρνηση παιδείας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο; Προφανώς και κατάλαβε! Αλλά, απλώς δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, δεν αντέχει να δει ένα σχήμα νόησης που τον κατέτρεχε μια ζωή να καταπίπτει επί των ημερών του. Είναι θλιβερό ως συμπέρασμα και είναι θλιβερός ο ίδιος ως ιστορικώς τετελειωμένο άτομο. Επειδή ό,τι κι αν σκαρφίζεται, όσον ισχυρή κι αν αισθάνεται την παρουσία των ομοδόξων του στα πανεπιστήμια -υπέρ των οποίων απλώς σκανταλιές κάνει, γνωρίζει εν τω βάθει ότι περί δυσκοίλιων μετεωρισμών ασχολείται. Οποία αισχήμων κατάληξη για ανθρώπους, με αγνές προθέσεις εν αρχή, ανίκανους να χειρισθούν τα πάθη τους εντέλει.

Άπαντες αναμένουν πλέον τη λήξη της περιόδου του μετεωρισμού στην Ελλάδα. Όπως οι χειρουργημένοι στο Αρεταίειο, που περπατούν πάνω-κάτω στο διάδρομο, με την ελπίδα του χαρμόσυνου νέου της «εξόδου αερίων», που θα σημάνει το εξιτήριό τους. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια, όταν είχα βρεθεί στη θέση αυτή λόγω των τότε καταστάσεων στα ΑΕΙ που σήμερα επανέρχονται με το Νόμο του κ. Υπουργού, βαδίζαμε σε μονό ζυγό σαν περίπολο, ο ένας πίσω από τον άλλο· κατά καιρούς, ακούγονταν χειροκροτήματα κι έβγαιναν οι συγγενείς στις πόρτες των θαλάμων. Κι έπειτα, η μεγαλόφωνη συγκινημένη ανακοίνωση της συζύγου στο κινητό: «Καλλιόπη, έκλασε ο μπαμπάς… δόξα τω Θεώ»! Κάπως έτσι…

Έχει έλθει η στιγμή για την Αντιπολίτευση να σταματήσει να ασχολείται με «πορδές», να υπερβεί το αφήγημα του μεσσιανικού λόγου «εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα, γιατί ξέρουμε» και να δούμε συλλογικά τι θ’ αποκάνουμε μιας και μας γύρισαν τα έντερα. Πολιτικός ειλεός επικρέμεται επί της ζωής μας… Το καταλαβαίνετε;