Πριν από δεκαπέντε ημέρες άρχισα να γράφω μια επιφυλλίδα για τον Κώστα Γ. Μίσσιο, έχοντας κατά νου ότι θα μπορούσα αυτοτελώς να δώσω μια εικόνα, έστω και ελλειπτική, για τον άνθρωπο, εννοώ τον λόγιο Κώστα Μίσσιο, και το έργο του. Όπως διαπίστωσα, γράφοντας, αυτό ήταν αδύνατο να γίνει με ένα κείμενο, γι’ αυτό συνεχίζω και σήμερα με τη βεβαιότητα, τώρα πια, ότι και πάλι ακροθιγώς θα αναφερθώ στο έργο του, έτσι εις οσμήν ευωδίας, όπως μου αρέσει να λέγω.

Σκοπός μου δεν είναι να προβώ σε αναλυτική παρουσίαση των βιβλίων του Κώστα Μίσσιου: αυτό ούτε είναι δυνατόν να γίνει από τις στήλες μιας εφημερίδας, ούτε θα είχε και κάποια σημασία, αφού οι επαΐοντες τα γνωρίζουν ή, τουλάχιστον, μπορούν να τα βρουν, αν τα χρειαστούν. Στόχος μου να αρθρώσω κάποιες σκέψεις, σχετικά με την μελλοντική αξιοποίηση του συγκεντρωμένου από τον Κώστα Μίσσιο, ιστορικού υλικού για τη Λέσβο και τους ανθρώπους της.

Εξηγούμαι: Ο Κώστας Μίσσιος με το έργο του, αποθησαυρισμένο στα δεκάδες βιβλία και άρθρα του, νομίζω ότι δεν έχει αφήσει λεσβιακή προσωπικότητα, συγγραφέα, ιστορικό κτλ., με άλλα λόγια Λέσβιο που να έχει αποτυπώσει στο χαρτί κάποια σκέψη, μια συμβολή, μια μελέτη λεσβιακού περιεχομένου (πολλές φορές και εξωλεσβιακή ύλη, από Λέσβιο δημιουργό), τον οποίο να μην έχει εντοπίσει, να μην έχει γράψει στοιχεία γι’ αυτόν και το έργο του. Κατά συνέπεια τα βιβλία του αποτελούν έναν πρώτης τάξεως εγκυκλοπαιδικό θησαυρό για όποιον ενδιαφέρεται να μελετήσει οτιδήποτε λεσβιακό θέμα: συγγραφέα, έργα του, δημοσιεύσεις του και δημοσιεύσεις περί αυτού, ιστορία λεσβιακών εντύπων και ό,τι άλλο περιστρέφεται γύρω από λογοτεχνικά, ιστορικά, κοινωνικά ζητήματα του νησιού μας σε μεγάλο χρονικό ανάπτυγμα.

Κάθε ένα από τα δημοσιεύματα του Κώστα Μίσσιου, συνοδεύεται από ευρετήριο, στο οποίο ο ενδιαφερόμενος μπορεί να ανατρέξει και να αναζητήσει στοιχεία. Όμως τα βιβλία είναι πολλά, τα θέματα επανέρχονται, τα ευρετήρια πρέπει να τα συμβουλεύεται κανείς και να τα ξανασυμβουλεύεται για να είναι βέβαιος ότι δεν του ξέφυγε κάτι, χωρίς να είναι σίγουρος για την εξάντληση του υλικού.

Όμως, αγαπητοί αναγνώστες, ζούμε σε εποχή ηλεκτρονική, η οποία, όποιες αντιρρήσεις και αν έχουμε, μας προσφέρει τεράστιες δυνατότητες. Δυνατότητες που στην περίπτωση του Κώστα Μίσσιου, θα μπορούσαν να καταστήσουν το έργο του μνημειώδες, δηλαδή να το αναγάγουν σε ανεκτίμητο οδηγό και βοήθημα πολύτιμο και εκ των ων ουκ άνευ για τη Λέσβο, επειδή ακριβώς είναι τέτοιο.

Κάποιος επιστημονικός θεσμός δηλαδή, σκέπτομαι λ.χ. το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ή κάποιο άλλο πανεπιστήμιο, ή μια βιβλιοθήκη κτλ., να εκμεταλλευτεί τα λεφτά που προορίζονται για παρόμοια προγράμματα και να καταθέσει ένα πρόγραμμα ψηφιοποίησης των βιβλίων του Κώστα Μίσσιου και παράλληλα να προβεί στην εκπόνηση ενός αναλυτικού και συνθετικού ψηφιακού ευρετηρίου. Έτσι και με βάση τα εργαλεία αυτά θα μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος χρήστης να γνωρίζει αμέσως ότι για τον Σταυράκη Αναγνώστου ή τον Στρατή Αναστασέλλη, ή για την εφημερίδα Χαραυγή έχουν γραφτεί τα παρακάτω άρθρα, από τους τάδε συγγραφείς. Και αντίστροφα ο Σταυράκης Αναγνώστου ή ο Στρατής Αναστασέλλης έχουν γράψει αυτά τα έργα που έχουν τυπωθεί είτε αυτοτελώς, είτε στα τάδε περιοδικά, ή στην εφημερίδα Χαραυγή υπάρχει αυτή η ύλη, κ.ο.κ..

Παράλληλα με όλα αυτά, με βάση το έργο του Κώστα Μίσσιου, θα μπορούσε να συνταχθεί μια νέα Λεσβιακή βιβλιογραφία, που μαζί με τις παλαιότερες του Γ. Βαλέττα και τη συμβολή σε αυτήν του Κ. Μιχαηλίδη, ακόμα και με τη μικρή συμβολή του Μιχαήλ Στεφανίδη, να συγκροτήσουν το νέο σώμα της Λεσβιακής Βιβλιογραφίας, η οποία θα περιλαμβάνει όχι μόνο αυτοτελείς εκδόσεις αλλά και μελέτες σε περιοδικά και εφημερίδες. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και άλλα πολλά μπορούν να γίνουν με βάση το έργο του Κώστα Μίσσιου, το οποίο μπορεί να εκτοξεύσει τη λεσβιακή ιστορικο-λογοτεχνική, και όχι μόνο, παραγωγή στην πρωτοπορία. Σκέπτομαι λ.χ. πόσες διδακτορικές διατριβές θα μπορούσαν να προκύψουν.

Δεν τρέφω αυταπάτες για την ανάληψη παρόμοιου εγχειρήματος και ο πρώτος που θα το αμφισβητήσει είναι ο ίδιος ο Κώστας Μίσσιος, επειδή οι άνθρωποι περί άλλων τυρβάζουν. Όμως εμείς θα επιμείνουμε να καταθέτουμε προτάσεις, επειδή σε αυτή τη χώρα πάντα έτσι εξελίσσονταν τα πράγματα. Πού ξέρεις…