Η τελευταία ανά δεκαπενθήμερο επιφυλλίδα της σειράς αυτής (αρ. 190) που έχει αρχίσει εδώ και αρκετά χρόνια -σκέπτομαι όταν συγκεντρωθούν 200 να κάνω ένα μικρό απολογισμό- ήταν τον περασμένο Μάιο και έκλινε μια σειρά σημειωμάτων για τον κώδικα του Αγίου Παντελεήμονα Μολύβου. Έκτοτε από δική μου ραθυμία και λόγω της ραστώνης που επικρατεί κατά τα καλοκαίρια στο νησί μας, σταμάτησα να γράφω στο πάντα φιλόξενο Εμπρός. Να όμως, που ο Μαν. Μανώλας δεν με αφήνει να ξεχάσω τις καλές συνήθειες μου και μέσω της κυρίας Θάλειας Βουγδή μου υπενθύμισε και πάλι τις «υποχρεώσεις» μου. Θέλω να πιστεύω όμως -για να κολακέψω λίγο και τον ιστορικό μου εγωισμό- ότι ενδεχομένως τα αποσπόρια των ιστορικών αναζητήσεών μου που σχετίζονται με τον γενέθλιο τόπο, τη Λέσβο μας, ενδιαφέρουν κάποιους -έστω και λίγους- φιλίστορες αναγνώστες. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να συνεχίσω την «παλιά δουλειά» και να επαναφέρω στη μνήμη στιγμές από την ιστορία του νησιού, αλλά και πράγματα που πρέπει να γίνουν για τη συντήρηση της ιστορικής μνήμης μέσω της ιστορικής γνώσης. Προσωρινά δεν θα συνεχίσω όμως τη θεματική που ο τίτλος προβλέπει -θα γίνει και τούτο- αλλά θα αναφερθώ σε ένα επίκαιρο και βασικό, κατά τη γνώμη μου ζήτημα.

Θα επαναφέρω στη μνήμη των αναγνωστών ένα θέμα που με απασχολεί τα τελευταία χρόνια, που είναι η δυσκολία να βρουν χρηματοδότηση μέσω ενός σοβαρού προγράμματος σημαντικές εκδόσεις για την ιστορία του νησιού μας. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να εκδίδονται από τα πολιτιστικά προγράμματα των θεσμικών οργάνων του νησιού μας βιβλία που μάλλον βρίσκονται σε μια δεύτερη ή και τρίτη σειρά σπουδαιότητας και ουσιαστικά δεν προσφέρουν και πολλά πράγματα στην προαγωγή της ιστορικής γνώσης αλλά ωραίες εικόνες και χρώματα. Έτσι διάφοροι φιλέρευνοι εργάτες της λεσβιακής ιστορίας είτε χρηματοδοτούν εκδόσεις ιδίοις αναλώμασι (που δεν είναι και υψηλά), είτε αφήνονται έργα στα συρτάρια και στα ράφια με την ελπίδα της μελλοντικής έκδοσής τους.

Προσωπικά, έχω 3-4 τέτοια βιβλία έτοιμα αλλά δεν τολμώ πλέον να ζητήσω χρηματοδότηση, καθώς λόγοι αξιοπρέπειας δεν το επιτρέπουν. Έτσι βρήκα τη λύση της αμερικάνικης πλατφόρμας Academia.edu, όπου ανέβασα και θα ανεβάζω (έτσι λέγεται η δημοσίευση πλέον στη γλώσσα των υπολογιστών) ολοκληρωμένες ή μερικώς ολοκληρωμένες μελέτες, προκειμένου αυτές να δουν το φως της ψηφιακής δημοσίευσης και να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη τις πληροφορίες που αυτές ενδεχομένως παρέχουν στο ζήτημα της λεσβιακής ιστορίας. Το γεγονός μάλιστα ότι κάποιος μπορεί να την αποσύρει από την πλατφόρμα, να την συμπληρώσει και να την επαναφέρει προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες.

Αλλά, σκέπτομαι, ότι αυτό δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το κάνουν αρκετοί συμπατριώτες μας ερευνητές που είτε δεν έχουν σχέση με τους υπολογιστές και τα τοιαύτα. Είτε θέλουν, βρε αδερφέ, να δουν τυπωμένο το έργο τους στη μορφή του παλιού, κλασικού εντύπου. Σκέπτομαι, λοιπόν, να προτείνω στα διάφορα θεσμικά όργανα που χρηματοδοτούν τέτοιες πρωτοβουλίες. Αντί να περιμένουν να προστρέξουν σε αυτά ως «ικέτες» οι συγγραφείς να εξαγγέλλουν στον προϋπολογισμό τους ότι εφέτος θα χρηματοδοτήσουμε και την έκδοση π.χ. πέντε βιβλίων και να καλούν όσους έχουν έργα προς έκδοση να τα υποβάλλουν.

Μια σκέψη κάνω, μια πρόταση που μπορεί να εξειδικευτεί περαιτέρω αν υπάρξει σχετική ανταπόκριση, που μάλλον δεν θα υπάρξει... Προηγούνται άλλωστε τόσο σπουδαία έργα...