Κάτι μου λέει ότι το έχω ξαναγράψει κάποιον καιρό που δεν θυμάμαι πια πότε. Ένα λύκειο από την Κρήτη επισκέφτηκε μαζί με τους καθηγητές του το Λονδίνο. Όταν έφτασαν στο Βρετανικό Μουσείο κατευθύνθηκαν στο χώρο που εκτίθενται τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα. Κάθισαν τα παιδιά σταυροπόδι μπροστά στο άγαλμα της Καρυάτιδας και άρχισαν να τραγουδούν σιγανά σχεδόν ψιθυριστά το «Τζιβαέρι μου». Οι επισκέπτες, ξένοι οι περισσότεροι, στην αρχή σάστισαν, μετά άρχισαν να φωτογραφίζουν και όταν έμαθαν για την καταγωγή των παιδιών κάθισαν σταυροπόδι γύρω τους και απόλαυσαν το μοιρολόι με συγκίνηση... Και η Καρυάτιδα δάκρυσε... και ο γέρος που το γράφει επίσης. 

Τα Ελγίνεια μάρμαρα 

Ο Λόρδος Έλγιν προσωρινός πρεσβευτής της Βρετανίας από το 1799-1803 στην Κωνσταντινούπολη έβαλε στο μάτι τις ελληνικές αρχαιότητες, που υπήρχαν διάσπαρτες στο Ελλαδικό και Μικρασιατικό έδαφος. Έστειλε έναν υπάλληλο της Πρεσβείας με μια ομάδα καλλιτεχνών, οι οποίοι επί εννέα μήνες κατέγραψαν, εκτίμησαν, σκιτσάρισαν τα αρχαία της Ακρόπολης, του Ερεχθείου, των Δελφών κλπ. Αφού δωροδόκησε τον καϊμακάμη Σεγούτ Αβδούλ εξασφάλισε φιρμάνι που του επέτρεπε να αποσπάσει αρχαιότητες. Για τους άξεστους Οθωμανούς τα μάρμαρα δεν είχαν αξία. Ο αρχαιοκάπηλος Έλγιν συνεπικουρούμενος από τον Ιταλό Λουζιέρι εξήγαγε από τη χώρα μας 253 κιβώτια με γλυπτά. Στην αρχή σκέφτηκε να διακοσμήσει το σπίτι και την αυλή του με αυτά. Αργότερα τα πούλησε στο Βρετανικό Μουσείο αντί του ποσού των 35.000 στερλινών. Πληρώθηκε το ποσό αυτό μόνον, γιατί χρωστούσε στο βρετανικό δημόσιο φόρους της τάξεως των18.000 στερλινών. Γιατί αρνείται πεισματικά το Βρετανικό Μουσείο να επιστρέψει τα γλυπτά του Παρθενώνα στη χώρα που τα δημιούργησε; Γιατί τότε θα είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει και ότι άλλα αφαίρεσαν από τις αποικίες και τα μετέφεραν στην Αγγλία. Κάτι παρόμοιο έκαναν και οι Γάλλοι και Γερμανοί και άλλοι. 

Οι επισκέψεις επισήμων και ο κ. Πίκουλος 

Διάβασα στο "ΕΜΠΡΟΣ" συνέντευξη του ναυτικού πράκτορα κ. Ηλία Πίκουλου που έδωσε στη δημοσιογράφο της εφημερίδας κ. Κουτσαβλή. Την παράγραφο της συνέντευξης που σημείωσα και θέλω να σχολιάσω είναι: Είπε ο κ. Πίκουλος «μήπως ζημιώνουν τη Λέσβο οι επισκέψεις επισήμων;». Προφανώς είχε υπόψιν του ότι οι επισκέψεις έχουν σχέση με τους πρόσφυγες και μετανάστες και όπου υπάρχουν αυτοί οι τουρίστες δεν πλησιάζουν... Ή κάνω λάθος; Τον κ. Πίκουλο δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλά απ' ότι διαβάζω και ακούω θεωρείται ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας με πρωτοπόρες ιδέες για το νησί που άπτονται του τομέα που δραστηριοποιείται. Με τον πολυτάλαντο πατέρα του Αντώνη συμπορευτήκαμε στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης και στον αθλητικό στίβο. Λυπήθηκα πολύ που έφυγε τόσο απρόοπτα και άδικα. Ύστερα απ' αυτά επί του θέματος. 

Οι επισκέψεις επισήμων και ο κ. Πίκουλος (2) 

Ναι στον «ντόκο» των 300 μέτρων για να μπορούν να προσεγγίζουν τα θηριώδη κρουαζιερόπλοια. Ναι στις μεγάλες λάντζες που χρησιμοποιούν ορισμένα κυκλαδονήσια αν δεν είναι εφικτό το πρώτο. Ναι στη βελτίωση των λιμανιών Πλωμαρίου και Σιγρίου. Θα προσθέσω ακόμα τη δημιουργία εμπορικού λιμανιού για να αποσυμφορηθεί το κυρίως λιμάνι. Χίλια ναι σε ότι θα συμβάλει για να γίνει το νησί μας ελκυστικό στον τουρίστα. Αλλά οι επισκέψεις επισήμων Πάπα, Πατριάρχη, Αρχιεπισκόπου, Βασιλέων, τιτλούχων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κλπ. κλπ. έκαναν γνωστό το νησί μας στα πέρατα του κόσμου, έστω και με τον «αρνητικό» τρόπο όπως νομίζεις. Η Χιροσίμα, το Ναγκασάκι και αργότερα το Τσερνομπίλ, το Άουσβιτς και τα κολαστήρια των ναζί ενώ τα πρώτα χρόνια είχαν γίνει τόπος αποφυγής, σήμερα είναι τόποι προσκυνήματος για τουρίστες και ανθρωπιστές. Αυτή είναι η άποψή μου γι' αυτό διαφωνώ μαζί σας σ' αυτή την παράγραφο. 

«Τραγουδάκι σε μια χωριατοπούλα» (ποίημα) 

«Κάποια με μάγεψε Ραλλού, 

αξαδελφούλα μου, 

όχι πως έχασα το νου 

ή την καρδούλα μου. 

Είναι το αίστημα γλυκό 

γαληνεμένο, 

Δεν έχει τίποτα κακό 

μήτε κρυμμένο. 

Να πες το αγέρι που λαλεί, 

πες το τραγούδι, 

πες το κουβέντα φιλική 

μ' ένα λουλούδι.» 

Γιάννης Ψυχάρης 

Μπούχτισα με τα σοβαρά και σοβαροφανή και είπα να το ελαφρύνω λίγο για ν' ανασάνουμε. Θα συνεχίσω με μικρά ποιηματάκια όλων των αποχρώσεων. 

Μογγολική παροιμία 

«Ο νικητής έχει τους περισσότερους φίλους, αλλά ο νικημένος έχει τους καλύτερους». Σοφόν και σαφές.