Η κρίση, μέσα από τις ωδίνες της ανέχειας και της απόγνωσης, γεννάει (τίκτει για την ακρίβεια) πολλές φορές μεγαλειώδη και ελπιδοφόρα περιστατικά, όπως αυτό τις προάλλες στο Βόλο.

Νεαρή μαθήτρια του Λυκείου αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα, το πώς να μελετήσει τα μαθήματά της. Το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι της ήταν κομμένο, για τους γνωστούς προφανώς λόγους, και το μόνο που της έμεινε ήταν να διαβάζει τα βράδια κάτω από τον στύλο της ΔΕΗ τής γειτονιάς της.

Θα μπορούσε κανείς να δει όλη αυτή την εικόνα σαν ένα «άτυπο» κρυφό σχολειό, μέσα σε μια χειμαζόμενη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (!) και χωρίς Τούρκους δυνάστες...

Οι περίοικοι θαύμασαν το γεγονός, συγκινήθηκαν και έκαναν έρανο να τακτοποιηθεί οικονομικά το θέμα.

Το συμβάν είναι πράγματι συγκινητικό. Η είδηση φαντάζει ένα μαργαριτάρι μέσα στο αίμα, τις σάλτσες και την κοπριά που είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε κάθε μέρα στην τηλεόραση, και στα καθημερινά σεμινάρια της άγριας εγκληματικότητας και της απανθρωπιάς γαρνιρισμένα με ένα σωρό πληκτικές και άχρηστες διαφημίσεις.

Εάν η θέληση για σπουδές είναι η τελειότερη και ομορφότερη προσπάθεια του ανθρώπου, τότε η με κάθε τρόπο -και πολλές φορές με κανένα μέσο- διεκδίκησή της είναι ένας υπέροχος και δαφνοστεφής άθλος.

Το κακό είναι ότι ο άνθρωπος σήμερα δεν εκτιμά τις ανέσεις και τα υλικά εφόδια που του παρέχει η τεχνολογία και η σύγχρονη ζωή (μέχρι τη στιγμή που θα τα στερηθεί), ενώ κάποτε, μέχρι και τους πρόσφατους χρόνους, ξυπόλητος, υποσιτιζόμενος, χωρίς σάκα και με ένα τσιμπλιάρη λύχνο κατάφερε να κατακτήσει πολύ ψηλότερες πνευματικές και καλλιτεχνικές κορυφές.

Το περιστατικό μού θύμισε έντονα ένα ωραίο και άκρως συγκινητικό ιστορικό ανέκδοτο, όπως μας το διέσωσε ο λογογράφος Αιλιανός:

Στην αρχαία Ρώμη είχε πάει κάποτε ένα τσίρκο με ελέφαντες, οι οποίοι είχαν εκπαιδευτεί να στέκονται σε παράξενες στάσεις και να εκτελούν κόλπα με ευλύγιστες κινήσεις.

Ένας λοιπόν εξ αυτών που έπαιρνε δύσκολα τις εντολές και οι του τσίρκου αναγκάζονταν συχνά να τον τιμωρούν, εθεάθη μόνος του μια νύκτα κάτω από το φως του φεγγαριού να προσπαθεί να μελετήσει τα «μαθήματά» του (!)

Τα δυο περιστατικά μοιάζουν πράγματι τόσο πολύ, δεδομένου ότι ο ελέφαντας βρίσκεται ως γνωστόν στην κορυφή της εξελικτικής ζωικής πυραμίδας και στα θέματα της μνήμης, και της κοινωνικής αγωγής και κυρίως του ψυχικού σθένους.

Η μαθήτρια, θα λέγαμε, έζησε προς στιγμήν βίο παράλληλο με το συμπαθέστατο ζώο του ανεκδότου.

Βιώσανε και οι δύο τον αποκλεισμό και την ανυπέρβλητη και άδικη δυσκολία. Και οι δυο όμως είχανε βάλει έναν ψηλό στόχο που έπρεπε να τον κατακτήσουν με κάθε τρόπο.

Τέτοια γεγονότα από τη μια εκθέτουν και αναθεματίζουν τις τραγικές ελλείψεις που συνεχίζουν να αμαυρώνουν την κοινωνία μας, κι από την άλλη μας γεμίζουν ελπίδα και αισιοδοξία για το ότι μπορούμε πράγματι όλοι μας να αντισταθούμε.

Είναι θέμα ευγενών στόχων και επιλογών.