Την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, δασκάλων και καθηγητών, την κατάργησε το ΠΑΣΟΚ με υπουργό Παιδείας τον Απόστολο Κακλαμάνη, μετέπειτα Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, επί σειρά ετών. Έκτοτε και μέχρι το 2019 ουδεμία κυβέρνηση μέχρι τότε τόλμησε να την επαναφέρει για να μη δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους εκπαιδευτικούς... Πρέπει ν' αναφέρω ότι ήταν πάγιο αίτημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να καταργηθεί ο αναχρονιστικός θεσμός των επιθεωρητών, που έκαναν τις αξιολογήσεις, ο οποίος θεσμός εκπλήρωσε την αποστολή του και έπρεπε πια να αντικατασταθεί και να εκσυγχρονιστεί.

Ο γράφων πρωτοστάτησε στην κατάργηση του αναχρονιστικού θεσμού και πλήρωσε το τίμημα με πειθαρχικές και ποινικές διώξεις και μείωση των υπηρεσιακών του εκθέσεων. Δύο τρεις φορές προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να διαγράψει εκδικητικές εκθέσεις. Για τους νεώτερους εκπαιδευτικούς ο επιθεωρητής συγκέντρωνε τις διοικητικές και επιστημονικές αρμοδιότητες και από την έκθεση αξιολόγησης του εξαρτάτο η προαγωγή και η μετάθεση του εκπαιδευτικού.

Για να γίνεις επιθεωρητής έπρεπε να έχεις υποχρεωτικά το Πτυχίο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, 2ετή Μετεκπαίδευση, αλλά μετρούσε και όποιο άλλο πτυχίο κατείχες. Το κυριότερο όλων όμως να διαθέτεις «Μπάρμπα στην Κορώνη». Οι επιθεωρητές, περιορισμένης μορφώσεως οι περισσότεροι, επιρρεπείς στις κολακείες των υφισταμένων τους, είχαν γίνει ο «μπαμπούλας» των δασκάλων, πλην ορισμένων εξαιρέσεων.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (2)

Το ΠΑΣΟΚ με την εκπαιδευτική του μεταρρύθμιση διαχώρισε τον διοικητικό από τον επιστημονικό τομέα και τους αρμόδιους του διοικητικού ονόμασε Προϊσταμένους και στον τομέα του επιστημονικού τοποθέτησε τους Σχολικούς Συμβούλους. Ως νεωτερικός όρος ήταν σωστός θεωρητικά αλλά σκόνταφτε στην υλοποίηση του. Στον διοικητικό τομέα ως προϊστάμενοι στην πρώτη φάση τοποθετήθηκαν κομματικοί κομισάριοι, χωρίς κύρος και τυπικά προσόντα, μόνο με το πτυχίο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Στους Σχολικούς Συμβούλους η επιλογή έγινε το πλείστον αξιολογική, αλλά ο θεσμός δεν βοηθήθηκε όσο έπρεπε στην πρώτη φάση του για να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των δασκάλων. Το κυριότερο δεν επέτρεψαν στους προϊσταμένους και Σχολικούς Συμβούλους να συμβουλεύουν και να αξιολογούν το προσωπικό με αποτέλεσμα όλοι οι δάσκαλοι να εξελίσσονται μέχρι τον καταληκτικό βαθμό, είτε ήταν ικανοί, είτε όχι. Ουδεμία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2019 τόλμησε να επαναφέρει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών γιατί δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν... τους ψηφοφόρους εκπαιδευτικούς. Κι όμως η αξιολόγηση επιβάλλεται απ' τη ζωή γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι στην απόδοση και δημιουργία. Συμπέρασμα: Καθηγητές και δάσκαλοι απεργούν γιατί δεν θέλουν την αξιολόγηση για ευνόητους λόγους. Ο γράφων διορίστηκε δάσκαλος τον Δεκέμβριο του 1964 και παραιτήθηκε το 1997 με τρία επιπλέον χρόνια προϋπηρεσίας. Επομένως έζησε και τους Επιθεωρητές και τους Προϊσταμένους και Σχολικούς Συμβούλους. Επί αυταρχικών επιθεωρητών έγιναν ορισμένες αδικίες όσον αφορά την αξιολόγηση του προσωπικού, αλλά υπήρχε περισσότερος περιορισμός σε αναρρωτικές άδειες, αδικαιολόγητες απουσίες, κομματισμός γενικώς.

Οι ήρωες του καιρού μας

Όταν ο ιατρός ή νοσηλευτής προσφέρει τις επαγγελματικές του γνώσεις στην πανδημία και σώζει ζωές κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται και όταν υπερβαίνει το ωράριο παίρνει ρεπό ή πληρώνεται υπερωριακά. Δεν είναι ήρωας. Όταν ο πυροσβέστης σβήνει μια φωτιά ή στέλνεται στην Τουρκία να βοηθήσει τους σεισμόπληκτους γείτονες εκτελεί το επαγγελματικό του καθήκον, αλλά δεν είναι ήρωας. Όταν οι αεροπόροι μας σκοτώθηκαν πρόσφατα σε εκτέλεση του επαγγελματικού τους καθήκοντος είναι άξια τέκνα της πατρίδας αλλά δεν είναι ήρωες. Όλοι οι παραπάνω εκτέλεσαν το επαγγελματικό τους καθήκον, στα πλαίσια του επαγγέλματος, που διάλεξαν. Ήρωας θεωρείται εκείνος που υπερβαίνει τις ανθρώπινες αντοχές, ρισκάρει τη ζωή του και θυσιάζεται για κάποιο ανώτερο ιδανικό. Ήρωες θεωρούνται οι στρατιωτικοί που θυσιάζουν τη ζωή τους σε καιρό πολέμου. Ήρωες είναι ο Αθανάσιος Διάκος και ο Παπαφλέσας γιατί γνώριζαν ότι πηγαίνοντας να πολεμήσουν ο ένας στην Αλαμάνα και ο άλλος στο Μανιάκι θα πεθάνουν. Ηρωίδα, ήταν η Αλεξανδρινή φιλόσοφος Υπατία που δεν απαρνήθηκε την πίστη της και θανατώθηκε με βασανιστήρια. Ήρωες είναι ορισμένοι παλιοί κομμουνιστές, που δεν βαρύνονταν με εγκλήματα, που τουφεκίστηκαν για τις ιδέες τους και μόνο αφού προηγουμένως βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, ταπεινώθηκαν. Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Γιατί τώρα τελευταία ορισμένοι κυβερνητικοί και κάποιοι χαρτογιακάδες των Μέσων Ενημέρωσης έχουν κάνει ψωμοτύρι τη λέξη «ήρωας» και προκαλούν και ασεβούν στους πραγματικούς ήρωες. ΄Εχει μια ωραία εικόνα ο πατριώτης μου Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του «Η ζωή εν τάφω» που πέθανε και ονομάστηκε «ήρωας» ένας στρατιώτης όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά πέφτοντας στο λάκκο που αποπατούσαν οι στρατιώτες.

Ο φόβος της «Χρυσής Αυγής»

Τόσο η ΝΔ, περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να καταθέσουν νομοσχέδιο για ν' αποκλείσουν από τις εκλογές το κόμμα του Κασιδιάρη. Τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ, ο Βελόπουλος και ο Βαρουφάκης το καταψήφισαν και ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρών». Το ΚΚΕ το καταλαβαίνω γιατί έχει περάσει πολλά από τέτοιες απαγορεύσεις στο παρελθόν, οι άλλοι δύο είναι ευκαιριακοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε «παρών» γιατί επιθυμούσε το νομοσχέδιο ν' αναφέρει ρητά μόνο τη «Χρυσή Αυγή» και να μην αναφέρει όσους επιβουλεύονται τη Δημοκρατία. Όταν όμως ο Κουφοντίνας και η παρέα του διεκδικούσαν να πολιτευτούν θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση! Γράψαμε τις προάλλες ότι τα κόμματα τα αποκλείουν απ' το να εισέλθουν στη βουλή οι ψήφοι του λαού μόνο και οι δικαστικές αποφάσεις για συγκεκριμένα εγκλήματα. Όλες οι λοιπές απαγορεύσεις είναι έωλες και αντιδημοκρατικές.