Με ενδιαφέρον διαβάζω την τρίμηνη αξιόλογη περιοδική έκδοση «Ναπαίος Απόλλωνας» που εκδίδει ανελλιπώς και μου στέλνει τιμητικά ο ομώνυμος Σύλλογος των απανταχού Ναπαίων Λέσβου.

Από το τελευταίο τεύχος, (129, Ιανουαρίου - Μαρτίου 2018), επιλέγω τρεις εξαιρετικές παραγράφους, αντιπροσωπευτικές της αγάπης των συντακτών τους για το γραφικό, αυθεντικό και φιλόξενο χωριό της Νάπης και μια φωτογραφία από την εκεί αρχαιολογική - λαογραφική συλλογή.

«Ο σύλλογος “Ναπαίος Απόλλωνας” έκλεισε το 35ο έτος της ηλικίας του. Δημιούργημα μιας γενιάς που βρέθηκε στην Αθήνα μακριά από τη γενέτειρα, τη Νάπη, που είχε αγάπη για το χωριό, επιθυμία να βοηθήσει στην επίλυση προβλημάτων σε καιρούς δύσκολους, να κρατήσει άσβεστη την επικοινωνία των Ναπαίων όπου και να βρίσκονται, να γίνει ένας συνδετικός κρίκος των Ναπαίων της διασποράς. Να μη χαθούμε, να βρισκόμαστε και να περνάμε καλά ξαναζωντανεύοντας παλιά βιώματα, αναμνήσεις και μιλώντας την ντοπιολαλιά μας. Αναπολώντας τα χρόνια που ‘φύγαν και κάνοντας τον απολογισμό, νιώθω πως τα χρόνια δεν “ ‘φύγαν χαμένα”. Ο σύλλογός μας στάθηκε με αξιοπρέπεια δίπλα σε ανάλογους συλλόγους μεγαλύτερων χωριών της Λέσβου και ήταν πάντα ζωντανή η παρουσία του». (Κείμενο Ελευθερίου Καπετανά, προέδρου του Συλλόγου).

«Στα παλιά εκείνα χρόνια στο χωριό μας, με τους περίπου οχτακόσιους κατοίκους του, υπήρχαν αρκετά μαγαζιά (μπακάλικα) για την προμήθεια όλων των αγαθών για τις ανάγκες των οικογενειών μας, που γίνονταν αποκλειστικά από αυτά τα μαγαζιά, αφού δεν υπήρχαν τότε τα μέσα συγκοινωνίας για την προμήθειά τους απέξω.

Τα μόνα μέσα συγκοινωνίας για τη μεταφορά ήταν οι αραμπάδες. Είχαμε λοιπόν, στο χωριό μας τον αραμπά του Γιάννη Μπάγκα με τα δυο κόκκινα άλογά του, που έκανε κάθε εβδομάδα ένα ταξίδι στη Χώρα, όπως λέγανε τότε τη Μυτιλήνη, με μία διανυκτέρευση -νομίζω- στο χωριό Λάμπου Μύλοι, για να ξεκουραστούν τα άλογα και μας έφερνε όλες τις παραγγελίες για τα μαγαζιά και πότε-πότε και καμιά εφημερίδα με "όλα τα νέα της Γης". Είχαμε επίσης και τον αραμπά του Θοδωρή από την Αγία Παρασκευή μαζί με το Μαθιό και που αργότερα με κάποιον Δεσποτέλη, νομίζω τον έλεγαν, από τη Μόρια έβγαλαν και το πρώτο φορτηγό αυτοκίνητο στην Αγία Παρασκευή. Υπήρχαν βέβαια και τα δύο τζιπάκια (του Τζάννου και του Ζαχαρόπουλου) στην Αγία Παρασκευή για τους επιβάτες, αλλά αυτά μόνο σε έκτακτες ανάγκες τα μεταχειρίζονταν.

Να μην ξεχάσουμε και τους αγωγιάτες, οι οποίοι την εποχή εκείνη έκαναν διάφορες μεταφορές στο χωριό μας. Τον Αθανάσιο Κατσογιάννη με τον Ψαρή του, καθώς και τον Απόστολο Ζάλκου με τους δυο Καστανήδες του, που κουβαλούσαν τα κάρβουνα και διάφορα άλλα αγαθά καθώς και επιβάτες ακόμα από το ένα χωριό στο άλλο. Αργότερα βγήκαν τα πρώτα λεωφορεία για την επικοινωνία με τη Μυτιλήνη, το ένα του Τζάννου και το άλλο του Στέλιου Γεωργαντή». (Απόσπασμα από το βιβλίο: «Μια ζωή μια Ιστορία», του αείμνηστου Χαράλαμπου Κυριαζή, Β΄ μέρος).

«Η καλαθούνα με τις "λιχουδιές", πεσκέσι απ’ το χωριό. Η καλαθούνα, το μεγάλο μαγικό καλάθι με το ραμμένο πανί και τα καρβουνιασμένα γράμματα, που διέσχιζε το Αιγαίο με το όνομα και τη διεύθυνση του παραλήπτη, της μάνας μου δηλαδή. Πάντα ερχότανε συνοδεία ντενεκέ με λάδι από τα πατρογονικά λιοστάσια. Γιορτή στο σπίτι. Και τί δεν είχε μέσα, τραχανά με χάχλες εξάπαντος - τις οποίες περιλαμβάναμε με την αδελφή μου πάραυτα - στριφτό μακαρονάκι, μυτζήθρες, λαδοτύρι, τουλουμοτύρι, θρούμπες ελιές, πλατσέτα (μμμ…), μυρωδικά και του πουλιού το γάλα. Για την ποιότητα όλων αυτών, δεν το συζητάμε, τρία Α και ένα του Αρχοντέικου τέσσερα». (Προτελευταία παράγραφος τριών κειμένων του Βαγγέλη Φιλίππου Βουρδουμπάκη, το γένος Αρχοντή, με τίτλο «Η Νάπη των παιδικών μου χρόνων».

                                                                                                                                Αριστείδης Κυριαζής

                                                                                                                   Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.