Πλούσιος είναι αυτός που ικανοποιείται με τα λιγότερα. (Βίας ο Πριηνεύς)

Στους υβριστικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που συνηθίζονται στην «αλάνα» της εγχώριας πολιτικής, προστέθηκε, εσχάτως, και ο χαρακτηρισμός του «κυνικού», που αποδόθηκε σε έναν υπουργό της σημερινής ελληνικής Κυβέρνησης και σε έναν πρώην της Γερμανικής.

O όρος «κυνικός» παραπέμπει στην Σχολή των Κυνικών φιλοσόφων που ιδρύθηκε από τον Αντισθένη ( 445-368 π.Χ.) και λειτουργούσε στο Κυνόσαργες της αρχαίας Αθήνας. Oι Κυνικοί φιλόσοφοι, ως πνευματικά τέκνα του Σωκράτη, πρέσβευαν ότι σκοπός του ανθρώπινου βίου είναι η αρετή, η απόκτηση της οποίας επιτυγχάνεται με την επιστροφή στην «κατά φύση ζωή», μέσω της οποίας ο άνθρωπος απαλλάσσεται από τις «τεχνητές» ανάγκες και αποκτά την προσωπική του αυτάρκεια.

Γι αυτό συνιστούσαν έναν φυσικό τρόπο ζωής με απλότητα, λιτότητα και σκληραγωγία, ώστε να απεξαρτηθεί ο άνθρωπος από τις εξωτερικές αναγκαιότητες και τις φροντίδες για την απόκτηση, ολοένα και περισσότερων αγαθών, από τον πλούτο και την πολυτέλεια, τα αξιώματα και την δόξα, τις διάφορες απολαύσεις,που περιορίζουν την προσωπική του ελευθερία και την ευτυχία.

Εάν κρίνουμε, λοιπόν, σε σχέση με την Φιλοσοφία, τις θέσεις που εξέφρασαν οι παραπάνω δύο πολιτικοί άνδρες, αυτές είναι, απόλυτα, εναρμονισμένες με την φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων της Κυνικής Σχολής, διότι ο μεν Έλληνας υπουργός υποστήριξε την προσαρμογή στις κρατούσες συνθήκες, ώστε να περιοριστούν τα βάρη της εξάρτησής μας από τις έξωθεν δυνάμεις, ο δε Γερμανός, πρώην υπουργός, υποστήριξε - όσον αφορά τον γερμανικό λαό- ως μέσον μείωσης από τα βάρη της εξάρτησής του, την λιτότητα και την σκληραγωγία, την οποίαν, άλλωστε, έχει επιβάλει και ο ίδιος, στον εαυτό του ( διότι, αν και ανάπηρος, επιμένει να μετακινείται με χειροκίνητο αμαξίδιο, αντί με ηλεκτροκίνητο, το οποίο, κάλλιστα, είχε την δυνατότητα να αγοράσει)!

Ασφαλώς, όμως, οι αντιπολιτευόμενοι, πολιτικολογούντες και δημοσιολογούντες, που χαρακτήρισαν ως «κυνικούς» τους παραπάνω πολιτικούς άνδρες, δεν χρησιμοποίησαν τον όρο με την φιλοσοφική του έννοια∙ τουναντίον, ως πολιτικά αντίθετοι και εμπαθώς (ή και ανοήτως) διακείμενοι, χρησιμοποίησαν τον όρο με την απαξιωτική και περιφρονητική σημασία, που έχει αποκτήσει, σήμερα, ο όρος «κυνικός», προκειμένου να προσάψουν στους εν λόγω πολιτικούς την κατηγορία του αναιδούς και του στερούμενου κάθε ευαισθησίας και ενσυναίσθησης για τα δεινά που υποφέρει ο λαός!

Και με αυτό τον τρόπο, κινδυνεύει να στιγματιστεί ως « εχθρός του λαού», ως «ανάλγητος», «Ακροδεξιός» και «Νεοφιλελεύθερος», ακόμα, και…«φασίστας» όποιος αποτολμήσει να εκφράσει κάποιες αυτονόητες αλήθειες, οι οποίες είναι δυσάρεστες μεν, χρήσιμες, όμως, για τον λαό, στην παρούσα περίσταση.

Και έτσι κινδυνεύουμε να πιστέψουμε- και πάλι- αυτούς, που χαϊδεύουν τα αυτιά του λαού, που του υπόσχονται, αδιάπτωτον βίον, άνετον, πολυτελή και ανθόσπαρτον, ανεξάρτητα εάν το Ταμείο του κράτους «είναι μείον», αν μπορεί να καλύπτει όλες τις τακτικές και έκτακτες ανάγκες, και το οποίο, βεβαίως,δεν γεμίζει με μαγικά κόλπα, παρά μόνο με την βαριά φορολογία και με περισσότερο επώδυνα μέτρα, που θα τα υποστούν πλούσιοι και φτωχοί, και τα οποία τα γνωρίσαμε την περίοδο 2010- 2018!

Ας πάψουν, λοιπόν, οι Φασουλήδες της πολιτικής να καλλιεργούν τις αυταπάτες και την ψευδαίσθηση στον λαό ότι τα πάντα είναι δεδομένα αρκεί να «κατεβούν» οι… « εχθροί του λαού» που κυβερνούν, σήμερα, και να «ανεβούν» «οι περιπαθώς αγαπώντες τον λαό», οι οποίοι θα επαναλάβουν το «εν Κανά θαύμα» μετατρέποντας τον « κοπανιστό αέρα» σε… ευρώ, οπότε… « μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες ότι αυτοί χορτασθήσονται»!

Και, επιτέλους, οι πολίτες- και ιδιαίτερα οι Νέοι- πρέπει να συνειδητοποιήσουν μερικές βασικές και κρίσιμες αλήθειες για την προσωπική και συλλογική μας ζωή ότι, «επί γης», τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα σταθερό και αιώνιο: ούτε η Ελευθερία ούτε η Δημοκρατία ούτε η Ανεξαρτησία και η Εθνική Κυριαρχία ούτε η Ειρήνη και η Ευημερία, η κανονική και πολιτισμένη πορεία της προσωπικής και εθνικής μας ζωής. Όλα υπόκεινται στην φυσική και κοινωνική νομοτέλεια, ήτοι: σε ανεξέλεγκτες δυνάμεις φυσικές ή κοινωνικές και σε αστάθμητους και απρόβλεπτους παράγοντες που μπορεί να εκτροχιάσουν την πορεία της ανθρώπινης ζωής και να ανατρέψουν την υπάρχουσα τάξη των πραγμάτων.

Και με δεδομένη την πνευματική και ηθική υστέρηση του ανθρώπου, σε σχέση με την τεράστια εξέλιξη των θετικών επιστημών και της τεχνολογίας, η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να ζει επικινδύνως: να διαταράσσει την φυσική ισορροπία και να προκαλεί την οργή της Φύσης∙ να αδυνατεί να ελέγξει τις δυνάμεις του κακού: τους άπληστους εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου, τους θρασείς κι αδίστακτους δικτάτορες και δημαγωγούς, τους θρησκόληπτους εθνοσωτήρες και βάρβαρους κατακτητές, τους «αργυρώνητους» πολιτικούς ηγέτες και επιστήμονες∙ με αποτέλεσμα να τελούν υπό διαρκή απειλή, αμφισβήτηση, υπονόμευση, αλλοίωση και αναίρεση όλες οι αξίες, τις οποίες απολαμβάνουν οι πολίτες, σε καθεστώς δημοκρατίας, ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας, ειρήνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και γαλήνης, προόδου και ευημερίας.

Γι αυτό και επιβάλλεται να είμαστε όλοι διαρκώς «ετοιμοπόλεμοι», άγρυπνοι φρουροί και υπερασπιστές των παραπάνω αξιών, ακούραστοι εργάτες για την παραπέρα ενίσχυση και την διεύρυνσή τους, ώστε αυτές οι αξίες να γίνουν κτήμα όλων των ανθρώπων.

Και τότε, υπάρχει ελπίδα να «Βασιλεύσει, επί γης, ειρήνη και ανθρώποις ευτυχία»!