Τώρα που γράφονται οι τελευταίες πινελιές στο παρόν αρθρίδιο, είναι 29 Μαΐου. Ο ΟΗΕ τιμά την Παγκόσμια Ημέρα των Κυανοκράνων, η Ιστορία καταγράφει την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, η πρόσφατη πολιτική ιστορία σημειώνει την πρώτη ημέρα ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ και η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την... Οσία Υπομονή!

Κι εμείς, οι επίμονοι αρνητές των συμβολισμών ως στοιχειωδών εργαλείων νόησης, διατηρούμε πεισματικά το προνόμιο να θεωρούμε εαυτούς κατοίκους της Γης της Εξαγγελίας. Πού ξέρεις όμως, ίσως εντέλει η ηθελημένη σύγχυση μεταξύ Εξαγγελίας και Επαγγελίας, να είναι ένδειξη λαϊκής σοφίας ή ρεαλισμού... Άλλωστε, η βιβλική Γη Χαναάν, θεϊκή Γη της Επαγγελίας και η σύγχρονη ελληνική Γη της Εξαγγελίας έχουν ένα θεμελιώδες κοινό γνώρισμα: είναι ο τόπος όπου ελπίζουμε δογματικά ότι θα εκπληρωθούν τα όνειρά μας, κατόπιν της παρέμβασης του Θεού ή... έστω ενός ημί-Θεου!

Τίθεται βέβαια, αντιστρόφως, ένα ζήτημα με τη σύγχυση αυτή. Τι άραγε είναι «είδηση» και δή «σημαίνουσα» στη χώρα της -Οσίας- Υπομονής; Είναι άραγε «είδηση» τα καμώματα της κας Κωνσταντοπούλου και της εταίρου της κας Μακρή, έναντι των αναλόγων του κου Μεϊμαράκη, π.χ.; Μάλλον όχι πλέον! Το πολύ να είναι όντως στοιχεία εμπλουτισμού του τηλεοπτικού θεάματος σατυρικών (με «υ» επιμένω) εκπομπών και πεδίο δόξης λαμπρόν των γελοιογράφων. Και για την ακρίβεια, εντέλει, εάν και εφόσον θα ήταν τέτοια, δε θα υφίσταντο πολιτικώς, ανάλογα πρόσωπα ως φορείς των.

Είναι άραγε «είδηση» το «πηγαινέλα» μεταξύ «αισιοδοξίας» και «κατακραυγής» ως προς την υπερήφανη διαπραγμάτευση, αυτό το «πράγμα» που αλλάζει κατεύθυνση 3-4 φορές την ημέρα, επί μήνες; Προφανώς και δεν αποτελεί «είδηση» αλλά θεσμό πλέον, η εναλλαγή βροντωδών απόψεων και αποφάσεων του κ. Βαρουφάκη, έστω κι αν κάθε φορά που μιλάει, τούτο κοστίζει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια στην ελληνική οικονομία... και μιλάει πολύ!

Άλλες είναι οι ειδήσεις, χωρίς εισαγωγικά. Διακρίνονται σε κρυφές και φανερές. Στην πρώτη κατηγορία, ανήκει η επίσημη δήλωση του κ. Πρωθυπουργού, σε εθνική αναμετάδοση, περί στροφής 360 μοιρών στην πολιτική της χώρας, εν γένει...!

Καθότι ως γνωστόν, ο ίδιος είναι μηχανικός και νέος και δεν συνηθίζει τα σαρδάμ. Επομένως, ή θα δεχθούμε ότι απόφοιτος της «Μεγάλης του Γένους Σχολής», του ΕΜΠ, δεν αντιλαμβάνεται ότι «στροφή 360 μοιρών» σημαίνει απόλυτη ταύτιση, γεωμετρικώς και τριγωνομετρικώς, με την προτέρα πολιτική ή θα δεχθούμε ότι «κάτι» θέλει να μας πει πολιτικά.

Προσωπικά, δεν έχω καμμία ιδιαίτερη δυσκολία να δεχθώ την πρώτη εκδοχή, έχουν δει τα μάτια μου «τέρατα και σημεία» με την τρέχουσα εκδοχή αποφοίτων του εν λόγω Ιδρύματος. Αλλά μάλλον αυτό είναι προσωπική στρέβλωση. Υποθέτω όμως ότι για τους «αλαλάζοντες» πιστούς, σημασία έχει η αυτάρεσκη επίκληση της «στροφής» γενικώς και όχι η κατεύθυνση της... στη Γη της Εξαγγελίας. 

Κρυφή είδηση είναι σίγουρα η διαδικασία ακροάσεως των υποψηφίων προς διορισμό στο ΔΣ της ΕΡΤ! Εικόνα τραγική, εικόνα πολιτικά επικίνδυνη! Δεν ήταν ακρόαση, ήταν κάτι μεταξύ βασανιστικής ανάκρισης και ειδικού δικαστηρίου.

Καθότι, όποιος είχε νεύρα ατσάλινα να την παρακολουθήσει, θα καταλάβαινε ότι το πολιτικό διακύβευμα για τη χώρα, είναι πολύ ευρύτερο από την αγωνιώδη αναζήτηση της «δόσης» μας! Αυτοί που θα όφειλαν πρωτίστως να το καταλάβουν ευρίσκονται σε στρατηγική αμηχανία, για να μην πω ύπνωση! Εδώ, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και δεν έχουν πάρει μυρωδιά περί τίνος πρόκειται! Δεν τα λέω εγώ: δείτε τις δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Βουλής, κ. Μητρόπουλου.

Η φανερή είδηση της εβδομάδος είναι διττή: αφ' ενός η βράβευση μιας νεαρής μαθήτριας από τα Τρίκαλα μεταξύ των δέκα καλύτερων παγκοσμίως προτάσεων εφαρμογής της πληροφορικής για την υποστήριξη της ύδρευσης παιδιών στη Μαύρη Αφρική, που δεν έχουν ούτε καν πηγάδι στο χωριό τους!

Θα μπορούσε επίσης να είναι η αποφοίτηση του πρώτου Έλληνα πληροφορικού με ειδικότητα στο «ηθικό χάκινγκ και την ανθρώπινη ιδιωτικότητα». Κι αντίστροφα, η απόφαση του Χασάπη, ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας, που ανήρεσε όλες τις επιχορηγήσεις συμμετοχής αρίστων ελλήνων μαθητών στις παγκόσμιες Ολυμπιάδες επιστήμης: Ολυμπιάδα Μαθηματικών, Πληροφορικής, Βιολογίας, Αστρονομίας, Φυσικής, Χημείας, κ.ο.κ. 

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια, τα νέα μας παιδιά, κυρίως από την ελληνική επαρχία, διακρίνονται συστηματικά σ' αυτά τα παγκόσμια διαγωνιστικά σχήματα αριστείας. Είναι η ανάσα ελπίδας για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι μια οδός προσωπικής ανέλιξης προς σπουδαίες σπουδές, είναι εντέλει η πραγμάτωση της έννοιας της αριστείας, μέσα από την προσωπική προσπάθεια και την υποστήριξη εμπνευσμένων δασκάλων.

Πού είναι όμως το πρόβλημα, το οποίο καθίσταται εντέλει ιδεολογικό και πολιτικό: η απέχθεια προς την αριστεία, μέσα από την ατομική προσπάθεια και την αναζήτηση της διαφοράς μέσω της άμιλλας! 

Μπαλτάς και Χασάπης αποφάσισαν ότι η ελληνική πολιτεία δεν θα υποστηρίξει 30-40 παιδιά στο στίβο της διαγωνιστικής ανάδειξης: η Ελλάδα δεν έχει λεφτά για μερικά εισιτήρια για τις Ολυμπιάδες γνώσης, έχει όμως κονδύλια για την περιφερόμενη ακολουθία της κας Προέδρου της Βουλής!

Μη τολμήσει να πει κανείς κουβέντα: όλα είναι ανηρτημένα στη «Διαύγεια», ίσως γι’ αυτό πρέπει να κλείσει! Η Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας απέκλεισε τους αρίστους διότι απεχθάνεται την Αριστεία! Αυτό είναι είδηση, αυτό είναι πολιτικό γεγονός!

Αποτελεί πεποίθησή μου ότι η ποιότητα της Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται από την ποιότητα της Αντιπολίτευσης. Η Κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, καθίσταται ανεξέλεγκτη, είναι περίπου ανθρωπίνως/πολιτικώς νομοτελειακό, εάν η Αντιπολίτευση δεν έχει ικανότητα σαφούς ελεγκτικού λόγου και σαφές και πειστικό σχέδιο πολιτικής εναλλακτικής. Απέναντι στην πολιτική διελκυστίνδα, ένθεν κακείθεν, έχουμε πολλά Ολυμπιακά ακίνητα, πανάκριβα, ρημαγμένα και λεηλατημένα, στο όνομα της προστασίας της όποιας περιουσίας του ελληνικού λαού που δεν εκποιείται και άλλα τέτοια μεγαλειώδη! Προστατεύουμε το φαραωνισμό, τη σπατάλη και τους σπάταλους και δε διαθέτουμε απειροελάχιστα για τη συλλογική ελπίδα μας, τους αρίστους νέους, τους Ολυμπιονίκες του πνεύματος! Αυτό είναι το Κούγκι, καθημερινά!

Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώπιον της εθνικής εντροπής, ίδρυμα εθνικής ευεργεσίας προσέτρεξε να δώσει τα ελάχιστα κονδύλια μετακίνησης των μαθητών. Ίσως, είναι μια ένδειξη ότι το υπόλειμμα της αστικής τάξης αντιστέκεται ακόμα! Στο όνομα της Οσίας Υπομονής, υποθέτω! Για να μη μείνουμε, ως Έθνος, με το Μπαλτά στο χέρι!