Τη χάρη του Ταξιάρχη ζήτησαν και φέτος εκατοντάδες πιστοί και πεζοπόροι που έφτασαν με τα πόδια στον Μανταμάδο για το μεγάλο προσκύνημα που γίνεται εν όψει της Κυριακή των Μυροφόρων.

Δείτε παραπάνω το σχετικό βίντεο που επιμελήθηκε ο κάμεραμαν του «Ε», Ιγνάτης Τσικνής και διαβάστε το μήνυμα του πρωτοπρεσβύτερου Ευστράτιου Δήσσου.

Πλήθος κόσμου, αλλά και… καβαλάρηδες με τα άλογά τους στολισμένα προς το προσκύνημα, τεράστια ουρά πιστών για να προσκυνήσουν, να περιηγηθούν στο πανηγύρι και να φιλευτούν κρέας από τα καζάνια που έβραζε για ώρες για την παρασκευή του παραδοσιακού φαγητού «κισκέκ».

Μέχρι σήμερα η εικόνα του Ταξιάρχη προκαλεί δέος με το αυστηρό ύφος του Αρχαγγέλου, τα μεγάλα μάτια και το μαύρο χρώμα, τη φοβερή ρομφαία και τα επιχρυσωμένα φτερά. Η εικόνα στο εσωτερικό του ναού είναι μία από τις ελάχιστες ανάγλυφες εικόνες σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.

 Από το μήνυμα του πρωτοπρεσβύτερου Ευστράτιου Δήσσου: «Δε θα αναφερθώ σ’ αυτά, που θαυμαστώς συμβαίνουν κάθε τέτοια εποχή στο Προσκύνημα. Θέλω όμως να σας ξανατονίσω μόνον το θαυμαστό ξύπνημα όλου του Νησιού, αλλά και του Πανελλήνιου. Οι κάτοικοι αυτού του ωραίου και ευλογημένου Νησιού με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά του ακούνε - θαρρείς - κάποιο εσωτερικό ξυπνητήρι της συνείδησής των και ξεκινούν με κάθε μέσον και προπάντων με τα πόδια – φορτωμένοι στους ώμους τους τα δώρα τη ευγνωμοσύνης και των ταμάτων τους, από κάθε γωνιά του ανοιξιάτικου Νησιού μας, για να εναποθέσουν αυτά μαζί με τις προσευχές τους μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα του Πολέμαρχου και Προστάτη των Χριστιανών, Αρχιστράτηγου Μιχαήλ και του Αρχαγγέλου της χαράς του πανέμορφου Γαβριήλ.»

Η εικόνα του Ταξιάρχη

Σύμφωνα με τον θρύλο, η μονή δέχθηκε την επιδρομή Σαρακηνών πειρατών, οι οποίοι κατέσφαξαν τους μοναχούς με εξαίρεση έναν νέο δόκιμο καλόγερο, ο οποίος πρόλαβε να κρυφτεί στην οροφή της εκκλησιάς. Από εκεί είδε μετά το μακελειό τη μορφή του Αρχαγγέλου να φτερουγίζει πάνω από τα πτώματα των μοναχών. Παίρνοντας χώμα, που είχε ποτιστεί με το αίμα τους, και κερί έφτιαξε τη μορφή του «Ταξιάρχη», όπως πρόλαβε να την αντικρίσει.

Σήμερα βλέπουμε μόνο το κεφάλι και όχι ολόκληρο το σώμα, όπως το είχε φτιάξει ο μοναχός. Οι πιστοί εναποθέτουν μέχρι σήμερα ως τάματα σιδερένια παπούτσια, επειδή η παράδοση θέλει τον Αρχάγγελο να τα φορά τις νύχτες.

 Και κλείνει ο πρωτοπρεσβύτερος Ευστρ. Δήσσος:

«Στης άνοιξης την εποχή με το «Χριστός Ανέστη»,

απ’ άκρη σ’ άκρη το νησί λαμπρά πανηγυρίζει,

γιορτάζουν οι Αρχάγγελοι της Λέσβου οι Προστάτες

και ο πιστός προσέρχεται, κόπους δε λογαριάζει.

Οι δρόμοι όλοι του Νησιού πολύχρωμα ρυάκια

που κυλούν αγόγγυστα με πίστη και λαχτάρα

να φτάσουν στο Προσκύνημα των δύο Αρχαγγέλων·

και ‘κείθε να ξεκουραστούν στον Κήπο των Αγγέλων.

Η θαυμαστή εικόνα Τους έγινε από αίμα,

των μοναχών που έσφαξαν οι πειρατές οι δόλιοι

ο Δόκιμος δε Γαβριήλ τ’ ανέμειξε με χώμα

και την ιστόρησε τον όγδοο αιώνα.

Αυτή, λοιπόν, ἡ θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα,

έγινε πια για τους πιστούς ο πόλος της ελπίδας,

για λαβωμένους της ζωής, και κάθε πονεμένο

που έρχεται στο χώρο αυτόν τον τρεις ευλογημένο.

Κι αυτοί που φέτος έφθασαν με πίστη και λατρεία

για να εναποθέσουνε στη χάρη Σας την άγια

το βάσανό τους, τον καημό ή την ευχαριστία

δώστε σ αυτούς Παμμέγιστοι γλυκιά παραμυθία.

Αλλά γλυκοί μου Άγγελοι είναι και άλλοι τόσοι,

που έχουνε τη θέληση και την τρανή λαχτάρα,

να τρέξουν από μακριά να σκίσουν τα πελάγη

μα δεν αφήνουν οι καημοί, φτώχεια και ανεργία.

Τούς έδεσαν τα πόδια τους, ράϊσαν τις καρδιές τους

κι’ έμειναν αταξίδευτοι με δακρυσμένα μάτια,

με ραϊσμένη την καρδιά ν’ ακούν τη Λειτουργία.

Κι’ από την τηλεόραση να ζούνε την Γιορτή Σας

Σάς κάνω χίλιες προσευχές και δυο χιλιάδες τάματα·

με τις ζεστές πρεσβείες σας να κάνετε το θαύμα,

μπροστά στην άγια εικόνα σας του χρόνου τέτοια μέρα

παρόντες να ‘ναι και αυτοί μες στη Γιορτή αντάμα.»