Οι προσφυγικές ροές αυξάνονται στη Λέσβο, χωρίς να είναι ευκρινές το τι μέλλει γενέσθαι με το θέμα που έχει θέσει το νησί μας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ένα είναι σίγουρο, ότι από την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας και το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων μερικές χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών έχουν «παγιδευτεί» στη Λέσβο, κάποιοι από τους οποίους έως και έξι μήνες.

Το Υπουργείο Παιδείας μπορεί να έχει κάποιο σχεδιασμό σε σχέση με την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων, η πολιτεία όμως δεν έχει κάποιο συνολικό σχεδιασμό, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα, για την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων.

Από την άλλη φαίνεται ότι οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι χρηματοδοτούμενες από ευρωπαϊκά προγράμματα, έχουν «επενδύσει» στην παροχή κάποιων βασικών αναγκών και όχι περισσότερων. Στο κέντρο, λοιπόν, της πόλης, στην οδό Σαπφούς, εθελοντές από τις οργανώσεις «Lesvos Solidarity» και «BorderLine Europe» έχουν ανοίξει ένα υποστηρικτικό κέντρο, το «MosaiK Support Center», για πρόσφυγες αλλά... και για ντόπιους! Σε αυτό ξενάγησαν το «Ε» οι εθελοντές Έφη Λατσούδη και ο Γερμανός Julian Koeberer.

Μεταφορά με ΚΤΕΛ

Το «MosaiK» είναι ανοιχτό από το πρωί έως το απόγευμα και από Δευτέρα έως Παρασκευή, παρέχοντας δωρεάν μαθήματα ελληνικών και ξένων γλωσσών, φαρσί και αραβικών, αλλά και δημιουργικές ασχολίες. Βρέφη με τις μαμάδες τους βρίσκονται εκεί καθημερινά μαζί με άλλους δεκάδες πρόσφυγες κάθε ηλικίας, που περνάνε εκεί όλη την εβδομάδα.

Μάλιστα οι εθελοντές έχουν εξασφαλίσει, με τη βοήθεια των «Γιατρών χωρίς σύνορα», την αγορά εισιτηρίων, ώστε οι πρόσφυγες αφενός να μεταφέρονται με το λεωφορείο από και προς τη Μόρια και τον Καρά Τεπέ και αφετέρου να τονώνεται η τοπική οικονομία. Το τελευταίο δε επιδιώκεται και με την πρόσληψη αρχιτέκτονα που έκανε τη μελέτη για την ανακαίνιση του κτηρίου, το οποίο είναι διατηρητέο και χρονολογείται από το 1868, ενώ η ενίσχυση της τοπικής οικονομίας επιδιώκεται και με την πρόσληψη καθηγητών.

«Πέραν εκείνων που θέλουν να παρέχουν εθελοντικά μαθήματα, ζητάμε και επαγγελματίες να απασχοληθούν κανονικά, ώστε αφενός να υπάρχει οργανωμένος τρόπος εκμάθησης και αφετέρου να επωφελούνται και οι ντόπιοι. Επιδιώκουμε την ενσωμάτωση», είπαν η Έφη και η Julian.

Με δωρεές

Πώς χρηματοδοτείται το «MosaiK»; Μάλιστα ήδη έχει εξασφαλιστεί η ενός έτους λειτουργία του. Από δωρεές ιδιωτών αλλά και από Εκκλησίες ανά την Ευρώπη. Γιατί δεν ζητάτε να ενταχθείτε σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα; ρωτήσαμε τους εθελοντές. Φαίνεται πως αυτό δεν έχει απασχολήσει συλλογικά εκείνους που πήραν αυτήν την πρωτοβουλία. Όμως προς το παρόν και σύμφωνα με την προσωπική τους άποψη δεν θα πρέπει να ζητήσουν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία θεωρούν υπεύθυνη για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι πρόσφυγες.

Εκτός από τα μαθήματα, παρέχεται δημιουργική απασχόληση στα παιδιά, ώστε οι γονείς να μπορούν να είναι μαθητές. Επίσης, προσφέρεται ψυχολογική και νομική βοήθεια από ειδικούς, ενώ πραγματοποιούνται διάφορα εργαστήρια. Για παράδειγμα, οι πρόσφυγες παρακολουθούν τα «μαθήματα ανακύκλωσης», όπου μετατρέπουν τα σωσίβια σε τσάντες ή χρησιμοποιούν άλλα υλικά, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να τα πωλήσουν στην Ευρώπη για να έχουν κάποιο έσοδο και να συμβάλλουν στην τοπική οικονομία.

Η Κατερίνα Σελάχα

H φιλόλογος Κατερίνα Ευσταθίου-Σελάχα, γνωστή για την εθελοντική της δράση από την «Αγκαλιά» της Καλλονής, προσφέρει εθελοντικά μαθήματα στο «MosaiK» και μιλάει στην εφημερίδα μας για την εμπειρία της:

«Το “Mosaik” είναι ένας καταπληκτικός χώρος που φτιάχτηκε με πολλή προσοχή, σεβασμό και μεράκι από τις ομάδες που το ξεκίνησαν. Αποτελεί παράδειγμα για αντίστοιχες ενέργειες και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και συμβολίζει πολλά. Πρώτα απ’ όλα την ανάγκη που υπάρχει απ’ όλες τις πλευρές για εξωστρέφεια και επαφή των προσφύγων με τον κόσμο της Μυτιλήνης.

Είναι ένα απλωμένο χέρι φιλίας στην καρδιά της πόλης. Ήδη οργανώνονται πέρα από τα μαθήματα και πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και πολλοί ντόπιοι έρχονται από μόνοι τους να το επισκεφθούν και να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους του. Για εμάς η επαφή με τους μαθητές είναι πάντα γεμάτη συγκινήσεις, γιατί δεν νιώθουμε ότι τους διδάσκουμε απλά την ελληνική γλώσσα, γνωριζόμαστε με τους ανθρώπους, δημιουργούμε δυνατούς δεσμούς, που μέχρι τώρα τουλάχιστον έχουν αποβεί σημαντικοί και για τη δική μας τη ζωή και για των μαθητών μας».