Η Βρύση του Χριστού

«Κορυδαλλέ της Μήθυμνας δεν σ’ άκουσα να λες, τραγούδια σαν τ’ αδέρφια σου, σε τόπους μακρινούς, παρά να κάθεσαι να κλαις, για των καιρών τα θρύμματα, τους βράχους τους γυμνούς», μας τραγουδούσε ο Εφταλιώτης, σαν συνεχίζοντας ανάμεσα στους ηφαιστειακούς βράχους, τους καφετιούς, τους μαύρους και αγναντεύοντας από πάνω την Εφταλού, ακολουθήσαμε τον παλιό δρόμο προς την Άργενο, φτιαγμένο με κόπο και με μεροκάματο πείνας.

Χωματόδρομος, επάνω από το πανέμορφο, βαθύ φαράγγι, με τα πλατάνια, τις ιτιές, τις ροδοδάφνες, κατηφορίζει από τον Λεπέτυμνο, έχοντας το όνομα μιας αρχαίας θέσης: Ρέμα Καλής Καρυάς, και εκβάλλοντας στη Μήθυμνα! Προς τη θάλασσα υψώνεται ο γυμνός Κατσιλέμονας, κάποτε σιταρότοπος, τώρα τόπος προβάτων.

Ο παλιός ο δρόμος περνούσε από τον αυχένα με το παράξενο τοπωνύμιο «Περιβόλι της Βρύσης του Χριστού»! Μια τσιμεντένια ράμπα για το πλύσιμο των προβάτων και η παμπάλαια πηγή, με τη μακριά γούρνα, βιότοπο βατράχων, υδρόβιων φυτών και εντόμων, δείχνει το παλιό λιθόστρωτο που περνούσε δίπλα της!

Λίγο πιο κάτω από το δρόμο, δεν δείχνει γύρω τίποτα, από το «περιβόλι» ή το «Χριστό», αλλά η ρότα του νερού βρίσκεται σε ένα ξεχασμένο πήλινο αγωγό, που φανέρωσε ο δρόμος στα ρείθρα του. Η τοποθεσία είναι επιβλητική, ίσως εκεί στα ξεχασμένα ρείκια να περιμένουν τα θεμέλια, που σίγουρα ξέρουν οι δυο χελώνες που γυρνάνε δίπλα στο νερό. Εδώ, δίπλα στα υπέροχα πετρόχτιστα μαντριά, στέκεται και ένας «σιδηρομαχαλάς», μια από τις κιτς προσβολές στην ισορροπία του τοπίου.

Ο κορυδαλλός της Μήθυμνας

…κελαηδεί τους δρόμους

Το φαράγγι

…με τις ροδοδάφνες

…με σωλήνες πήλινους

…δίπλα στη ζωντανή ομορφιά

…και τους αιώνες της χελώνας

…πήγαινε το νερό στη «Βρύση του Χριστού»

Και το μικρό Habrocestum pappilionaceum