Με παρέμβαση των Εισαγγελικών αρχών απαγορεύθηκε η τήρηση του αρχαίου εθίμου της ταυροθυσίας το απόγευμα του Σαββάτου στον αύλειο χώρο του Ναού των Ταξιαρχών στο Μανταμάδο.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η απαγόρευση έγινε για να τηρηθούν οι υγειονομικοί κανονισμοί που αφορούν τη σφαγή ζώων αποκλειστικά σε σφαγεία αλλά και του νόμου περί προστασίας των ζώων που απαγορεύει τη διατήρηση ζώων για πολιτιστικούς και άλλους παρεμφερείς σκοπούς!

«Σκληρός νόμος αλλά νόμος» θα μπορούσε να πει κανείς σχολιάζοντας το γεγονός της δια νομοθετικής οδού διακοπής ενός αρχαίου εθίμου αν το Σαββάτο 25 Απριλίου, παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων και του μεγάλου πανηγυριού του Μανταμαδιώτη Ταξιάρχη δε διακόπτονταν μια υπερχιλιόχρονη παράδοση, αυτή της προσφοράς ενός ζώου στο Θείο.

Παράδοση που χάνεται στο βάθος των αιώνων και σίγουρα υπερβαίνει την δισχιλιετή χριστιανική παράδοση.

Στο Μανταμάδο λοιπόν το Σαββάτο δε θα σφαγούν ο ταύρος και τα άλλα ζώα προσφορά των πιστών για το κισκέκ(ι), το «φαγητό του Αγιού» από σπασμένο στάρι και κρέας και ρεβύθια με κρέας που αιώνες τώρα προσφέρεται στους προσκυνητές.

Σύμφωνα με τον Πρωτοπρεσβύτερο του Ναού π. Στρατή Δήσσο η σφαγή θα γίνει στο σφαγείο του χωριού και τα κρέατα στη συνέχεια θα μεταφερθούν στον αύλειο χώρο του ναού όπου και θα μαγειρευτούν!

Παρέμβαση φιλόζωων
Το όλο θέμα προέκυψε με παρέμβαση των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Φιλοζωικού Συλλόγου Μυτιλήνης «Κιβωτός» του οποίου τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Ιωσήφ Μποτετζάγιας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου, Δημήτρης Κουζινόγλου, δικηγόρος, Ζήνα Σάλτα, συνταξιούχος,  Στρατούλα Τζαννετή, ελεύθερη επαγγελματίας, Αντωνία Βελισσάρη, συνταξιούχος, Παναγιώτης Φραντζής, αγρότης και Μαρία Αδαμοπούλου, εκπαιδευτικός, με ενυπόγραφη επιστολή τους στους Μητροπολίτες Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο και Μηθύμνης κ. Χρυσόστομο ανέφεραν τους λόγους που δεν θα παραστούν στο πανηγύρι του Μανταμάδου ζητώντας τη μη τήρηση του τελετουργικού του εθίμου.

Όπως ανέφεραν: «Δε θα πάω γιατί αδυνατώ να αντιληφθώ πώς μπορεί να τιμάται ο Ταξιάρχης, του οποίου η θαυματουργή εικόνα πλάστηκε με χώμα και αίμα αθώων μετά από μια σφαγή, με τελετουργικές σφαγές ζώων και ακόμα περισσότερο αίμα Αλλά προφανώς κάτι μου διαφεύγει, Σεβασμιότατοι.

Προφανώς κάτι καταλαβαίνω λανθασμένα. Προφανώς όλα τα παραπάνω σχετίζονται και είναι συμβατά με τη χριστιανική μας πίστη και λατρεία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι Ιερές  Μητροπόλεις σας επιτρέπουν να διαδραματίζονται τέτοια δρώμενα δίπλα σε χριστιανικούς ναούς και να “τιμώνται” οι εορτάζοντες Άγιοι με υπαίθρια σφαγεία».

Τη δημοσιοποίηση της επιστολής αυτής που δεν αφορά το έθιμο μόνο στο Μανταμάδο αλλά και στα παραδοσιακά πανηγύρια της Αγίας Παρασκευής, της Πηγής και της Κώμης και αλλού, ακολούθησε πογκρόμ δημοσιευμάτων από φιλοζωικούς συλλόγους και άτομα σε όλη τη χώρα που καλούσαν μέχρι και σε μποϊκοτάζ της Λέσβου ως τόπου διακοπών και των προϊόντων της εφόσον τηρούνταν το αρχαίο έθιμο.

Ακολούθησε η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων με έδρα το Ηράκλειο της Κρήτης που με επιστολές στην πολιτική ηγεσία συναρμόδιων Υπουργείων, τις Εισαγγελικές αρχές και την Ελληνική Αστυνομία οδήγησε στην τηλεφωνική οδηγία προχθές Τετάρτη το βράδυ προς τον Πρωτοπρεσβύτερο του Ναού των Ταξιαρχών π. Στρατή Δήσσο να αποφευχθεί η σφαγή κάτω από τον πλάτανο στο βόρειο τμήμα του ναού.

Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο θα υπάρξουν συλλήψεις όσων προβούν στη σφαγή, δηλαδή των ανθρώπων των τοπικών συλλόγων που βοηθούν στην οργάνωση του πανηγυριού. Ας σημειωθεί ότι οι οδηγίες δόθηκαν στον Ιερέα από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου μετά από συνεννόηση με την Εισαγγελία Πρωτοδικών Μυτιλήνης.

Ακολούθησε επικοινωνία με το Μητροπολίτη Μηθύμνης, κ. Χυσόστομο, που κι αυτός με τη σειρά του συνέστησε να τηρηθούν τα όσα οι νόμοι ορίζουν.

Αντιδράσεις
Τη δημοσιοποίηση της πληροφορίας για επιλογή κατόπιν άνωθεν παρεμβάσεων της μη τήρησης του εθίμου της σφαγής του ταύρου το Σαββάτο το απόγευμα στο πανηγύρι του Ταξιάρχη ακολούθησε σειρά διαμαρτυριών.

Πολλές δεκάδες αναρτήσεων σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μιλούσαν για «σφαγή ενός ιστορικού εθίμου» ενώ ψήφισμα διαμαρτυρίας είχε συγκεντρώσει πολλές δεκάδες, εκατοντάδες υπογραφές διαμαρτυρίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες έντονες ήταν και οι διαμαρτυρίες τοπικών συλλόγων του Μανταμάδου, που επρόκειτο χθες να συγκεντρωθούν για να εκφράσουν την αντίθεσή τους ενώ θα συναντιόταν και με τους ιερείς του Προσκυνήματος αλλά και με τον αρμόδιο Μητροπολίτη Μηθύμνης.

ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Με ενοχλεί όλη αυτή η στοχευμένη επίθεση

Χτες πληροφορηθήκαμε, όλοι οι Μανταμαδιώτες, πως το έθιμο της σφαγής του ταύρου, στο πανηγύρι των Μυροφόρων, δε θα γίνει.
Απαγορεύτηκε από κάποιους.

Ακούστηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό. Γράφτηκαν περισσότερα. Κανείς μας δεν πίστευε πως θα κατάφερναν εκείνες οι φωνές να καταργήσουν ένα έθιμο που κρατάει αιώνες. Το κουρμπάνι των προπαππούδων μας.

Κατηγόρησαν το έθιμό ως βάρβαρο, ως σατανιστικό. Οι ρίζες του όμως, είτε το θέλουν είτε όχι, είναι πολύ βαθιές. Κρατάνε απ’ τις αγάπες -κοινά δείπνα των πρώτων χριστιανών και στους βυζαντινούς χρόνους, όταν το αίμα, ήταν σύμβολο της ζωής, της γέννησης και της γονιμότητας. Πέρασε έτσι μέσα στις παραδόσεις των λαών, σε ολόκληρο τον κόσμο, θεωρήθηκε ιερό και άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο μέσα σε διάφορες θρησκείες.

Το αίμα του Χριστού σώζει. Αργότερα η θυσία απέκτησε πρακτική μορφή. Η σφαγή των ζωντανών -τάματα των πιστών- εξασφάλιζε τροφή, που θα προσέφεραν στους προσκυνητές οι Μανταμαδιώτες. Προσκυνητές που έρχονταν από πολύ μακριά, για να ασπαστούν τον Ταξιάρχη στη γιορτή του. Προσκυνητές, που πέρασαν μέρες, με ξηρά τροφή, ώσπου να εκπληρώσουν το τάμα τους. Με ένα πιάτο ζεστό κισκέκ ή ρεβύθια με κρέας έδειχναν οι πρόγονοί μας τη φιλοξενία τους. Έτσι μπορούσαν.

Είναι το έθιμο λέει βάρβαρο. Και λυπάμαι που το λέω, μα είναι υποκρισία να μιλάμε για βαρβαρότητα, απ’ τη στιγμή που σφάζονται μπροστά στα μάτια μας, στις ειδήσεις κάθε βράδυ στις 8, ανθρώπινες ψυχές. Ή πνίγονται στη Μεσόγειο. Ή αυτοκτονούν καθημερινά. Δίπλα μας! Όταν υπάρχουν παιδιά που υποσιτίζονται ή λιμοκτονούν.

Είναι υποκρισία να μιλάμε για βαρβαρότητα της θυσίας του ταύρου, όταν η βαρβαρότητα και το έγκλημα περνούν καθημερινά μπροστά από τα μάτια μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, όσοι παραβρίσκονται τόσα χρόνια στη θυσία, έχουν δικαίωμα επιλογής, για το αν θα είναι εκεί, ή όχι. Απ’ τη βαρβαρότητα της καθημερινότητας, όμως κανένας δεν έχει επιλογή αποφυγής.

Αυτή η βαρβαρότητα, βέβαια, σταματάει έξω απ’ την πόρτα του σφαγείου, όπου μπορούν να σφαγιάζονται κανονικά τα ζώα. Η βαρβαρότητα είναι μαζεμένη όλη, κάτω απ’ τον πλάτανο του Ταξιάρχη. Πόση υποκρισία!

Μας κατηγόρησαν και εμάς τους Μανταμαδιώτες, πως δεν αγαπάμε τα ζώα. Ο Μανταμάδος είναι κτηνοτροφικό χωριό. Οι περισσότεροι, μέσα σ’ αυτό έχουμε μεγαλώσει μέσα στα ζώα. Έχουμε ταΐσει, με το μπιμπερό ζώο που δεν το θήλασε η μάνα του, έχουμε κλάψει για ζώο που χάθηκε, ζούμε μέσα στα ζώα και μέσα από τα ζώα.

Αν υπάρχει άνθρωπος που αγαπάει τα ζώα του, αυτός είναι ο κτηνοτρόφος! Και η αγάπη για τα ζώα περιλαμβάνει όλα τα ζώα. Για τα οποία ο κτηνοτρόφος είναι υπεύθυνος!

Υπεύθυνος για την τροφή τους, τη στέγη τους, την περίθαλψή τους. Μα ο κύκλος της ζωής, της ζωής μας περιλαμβάνει και την κρεατοφαγία για τους περισσότερους.

Και στον κύκλο αυτό της ζωής μας, ναι υπάρχει και το σφαγείο, η σφαγή, ο τεμαχισμός. Για όσους επιλέγουν την κρεατοφαγία ως τρόπο ζωής. Για τους υπόλοιπους, που διαλέγουν τον vegetarian τρόπο ζωής, υπάρχει σεβασμός, -ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε- όπως και εμείς όμως, απαιτούμε τον ίδιο σεβασμό.

Γιατί καλώς ή κακώς, εμείς δεν είμαστε αναγνωρισμένο σωματείο από το κράτος, είμαστε οι κάτοικοι ενός χωριού. Οι μόνιμοι -αυτοί, που έχουμε καβαλίνες στα παπούτσια μας, τιμή μας!

Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε αυτό το χωριό. Στην Γ΄ Δημοτικού, το ‘86, η οικογένειά μου αφιέρωσε ζώο στον Άγιο. Ζώο, που είχαμε μεγαλώσει εμείς, με το μπιμπερό.

Ζώο που είχε όνομα, Ταξιαρχούλα λεγόταν. Ζώο που το αγαπήσαμε, και ξέραμε τον προορισμό του. Ήταν ταμένο στον Άγιο. Και η προσφορά στον Άγιο, είχε πόνο, ήταν υπέρ υγείας ανθρώπου, που έφυγε νωρίς δυστυχώς. Και ήμουν παιδί. Και η όλη θυσία του Ταύρου, με πιστόλι- γιατί από τότε, με πιστόλι γίνεται, και από πιο παλιά -όχι, δε με στιγμάτισε. Με στιγμάτισε η απώλεια του ανθρώπου, μετά από μερικούς μήνες.

Με ενοχλεί όλη αυτή η επίθεση. Με ενοχλεί γιατί είναι στοχευμένη. Με ενοχλεί να κατηγορούν τους ανθρώπους μου. Με αγαναχτεί, να καταστρέφουν τις παραδόσεις μας. Τις ρίζες μου, που ευτυχώς για μένα υπάρχουν ζωντανές. Και το μόνο, επί της ουσίας, που μπορούν να μας καταλογίσουν, είναι το υγειονομικό κομμάτι.

Αυτό της υπαίθριας σφαγής. Και είμαι απόλυτα βέβαιη, πως όλοι όσοι παρακίνησαν όλη αυτή την επίθεση στο Πανηγύρι μας, έχουν φάει επανειλημμένα αρνάκι σφαγμένο απ’ τα χέρια ενός θείου στην αυλή της γιαγιάς τους. Λοιπόν καταρχήν ας κατεβάσουν το δάχτυλο, και κατά δεύτερον ας χαρούν. Γιατί η σφαγή του ταύρου φέτος δε θα γίνει. Βρεθήκαμε απροετοίμαστοι. Η «αισθητική» τους δε θα προσβληθεί. Γιατί για εκείνους, είναι θέμα αισθητικής. Απ’ την οποία μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δυστυχώς, για εμάς είναι κάτι πιο βαθύ, πιο σημαντικό. Είναι οι ρίζες μας.
Δήμητρα Πασπαλά