Υπογραφές συμπαράστασης 117 ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών από όλη τη χώρα και άλλες 59 υπογραφές ανθρώπων της Λέσβου συγκεντρώνει το κείμενο-έκκληση που συνέταξε ο Λέσβιος ανάπηρος ποιητής Άρης Ταστάνης. Αφορμή για τη συγκέντρωση υπογραφών στάθηκε το γεγονός ότι σε λίγες εβδομάδες θα πάψουν να καταβάλλονται τα νοσήλια των ανθρώπων με βαριές αναπηρίες και των ασθενών με μακροχρόνιες βλάβες.

Η έκκληση του κ. Ταστάνη αποτελεί μία προσπάθεια αντίστασης στη βαρβαρότητα ενάντια στους ανθρώπους που βιώνουν την ανύπαρκτη μέριμνα-περίθαλψη σε ιδρύματα και τονίζει στο κείμενό του ότι η διακοπή των νοσηλίων θα στείλει στο θάνατο χιλιάδες κατάκοιτους ανθρώπους, που θα καλούνται να πληρώνουν από την τσέπη τους. Με αυτό τον τρόπο, υποστηρίζει, πετιούνται στα κοινωνικά αζήτητα πάνω από 3.000 άνθρωποι με βαριές αναπηρίες, άνθρωποι που, όπως σημειώνεται, επί δεκαετίες «απολαμβάνουν» μισά, τσακισμένα κοινωνικά δικαιώματα.

Βίωμα…
Ο κ. Ταστάνης που είναι άτομο με βαριά κινητική αναπηρία (μυοπάθεια) και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, έχει βιώσει, όπως αναφέρει, από παιδί την αδιαφορία, την υποκρισία, την αναλγησία της Πολιτείας στην περίθαλψη, στη μέριμνα, στην αποκατάσταση, στην παιδεία, στην πρόσβαση και την επανένταξη στην καθημερινή ζωή.

«Μπορώ ο ίδιος με όλη τη δύναμη του νου και της ψυχής μου να σας διαβεβαιώσω ότι οι επί δεκαετίες πολιτικές ένταξης για τα ΑμεΑ ήταν ψευδεπίγραφες, τα περί ισοτιμίας δικαιωμάτων δεν ήταν παρά ένα χυδαίο ρητορικό άλλοθι», γράφει στο κείμενό του. Βέβαια, όπως σημειώνει λίγο παρακάτω, τα άλλοθι αυτά εξαντλήθηκαν μετά τον ερχομό του Μνημονίου.

Μάλιστα, στο κείμενο υπογραμμίζεται ότι μια στοιχειωδώς πολιτισμένη κοινωνία, έχει απόλυτη υποχρέωση να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια όσων πολιτών της λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασής τους δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Γι’ αυτόν το λόγο και καλεί τους πάντες να σταθούν αλληλέγγυοι, γιατί όπως αναφέρει δεν μπορεί να αναγνωρίσει άλλο δρόμο άμυνας, πέραν από αυτόν της αλληλεγγύης των πολιτών για το συμπολίτη, των ανθρώπων για το συνάνθρωπο, κυρίως για τον αδύναμο συνάνθρωπο, τον πεταμένο στ’ αζήτητα…