Σε ψηφιοποιημένη μορφή στο ηλεκτρονικό σύστημα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης μπορεί να βρει κανείς εδώ και λίγο καιρό μέρος του αρχείου ενός από τους «αφανείς» εκπροσώπους της «Λεσβιακής Άνοιξης», του Θείελπη Λεφκία, το οποίο ανήκει στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Μυτιλήνης. Πέρα από τα αρχεία του Βερναρδάκη, που το ίδρυμα είχε ψηφιοποιήσει και αναρτήσει ήδη από το περασμένο φθινόπωρο, Λέσβιοι και μη μπορούν τώρα να διαβάσουν 10 συνολικά έργα του πολυπράγμονα Λέσβιου, στα οποία δε θα είχαν πρόσβαση διαφορετικά.

Ο Θείελπης Λεφκίας γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1898 και πέθανε στις 21 Ιανουαρίου τού 1958. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και γνωστός για την αρχαιολατρία του, κάτι που αποδεικνύουν και τα αρχαιοελληνικά ονόματα που είχε δώσει στα παιδιά του (Θείελπης, Λέσβανδρος και Κρινάνθη). Το πραγματικό επώνυμο της οικογένειας δεν ήταν «Λεφκίας», αλλά Μπεγιάζης, τουρκική λέξη που σημαίνει «Λευκός». Άλλωστε, ως «Βρανάς Μπεγιάζης» υπογράφει και αρκετά από τα έργα του.

Στο σχολείο μάθαινε μόνο ό,τι τού άρεσε. Ηγείτο της ομάδας των «Μαλλιαρών» κι έγραφε στη δημοτική, ενώ ακόμη και μετά το διορισμό του ως υπαλλήλου της Οικονομικής Εφορίας, δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τα γράμματα και την Τέχνη.

Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος της «Λεσβιακής Άνοιξης», μαζί με το Μυριβήλη, τον Πρωτοπάτση, τον Παρασκευαΐδη, το Βαρελτζίδη, τον Παπανικόλα, τον Κεφάλα και το Νικήτα. Το 1921 προσλήφθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λόγος», το 1923 άρχισε να εκδίδει με το Μυριβήλη την «Καμπάνα» και το 1925 τον «Ταχυδρόμο».

Τη δεκαετία τού ’30 ασχολήθηκε με την πολιτική, το 1936 εκλέχθηκε βουλευτής και λίγο αργότερα συνελήφθη από τη δικτατορία του Μεταξά κι εξορίστηκε.

Το όνομα του Θείελπη Λεφκία, στο ψηφοδέλτιο του Κόμματος των Φιλελευθέρων Λέσβου

Ο Θείελπης Λεφκίας ανέπτυξε έντονο αγώνα εναντίον των Γερμανών και κατέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου σχετίστηκε με το Σβώλο και τον Τσιριμώκο. Εντάχθηκε στο σοσιαλιστικό κόμμα κι επέστρεψε στην Αθήνα με την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ενώ το 1944 επέστρεψε στη Μυτιλήνη και το 1950 άρχισε να εκδίδει και πάλι τον «Ταχυδρόμο». Ο θάνατος τον βρήκε στα γραφεία της εφημερίδας, το 1958.

Τα αρχεία που ψηφιοποιούνται
Κατά τα χρόνια της συγγραφικής, ποιητικής και δημοσιογραφικής του δράσης, ο Θείελπης Λεφκίας ασχολήθηκε με μια πληθώρα διαφορετικών θεμάτων και αντικειμένων.

Το αρχείο του αποτελεί μέρος των μη δανειζόμενων εκδόσεων κι εντύπων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Μυτιλήνης και περιλαμβάνει το αρχείο του Λέσβανδρου Λεφκία, λαογραφικά της Μυτιλήνης, την αλληλογραφία του ίδιου με τον Πρωτοπάτση, διηγήματά του και ξένες μεταφράσεις, ατελείωτα κείμενα, γλωσσικά σημειώματα, τη φοιτητική ταυτότητα του πατέρα του και τις βουλευτικές ταυτότητες του ίδιου, μια φωτογραφία του, ένα φύλλο με προσωπογραφίες, τέσσερα τεύχη του περιοδικού «Αιολικά Γράμματα» και διάφορα άλλα έγγραφα.

«Προυτνά Λόγια». Αλλιώς, οι γνωστές «Παροιμίες» του λαού. Καταγεγραμμένες κατά αλφαβητική σειρά από το Λεφκία, με μορφή καταλόγου

Εδώ και λίγο καιρό, 10 από τα έργα του έχουν αναρτηθεί στο ηλεκτρονικό σύστημα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, την καταχώρηση μέρους του αρχείου της στο οποίο έχει ξεκινήσει η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη από την περασμένη χρονιά, με την ψηφιοποίηση και την καταχώρηση του αρχείου του Βερναρδάκη.

Πιο συγκεκριμένα, την ψηφιοποίηση των μη δανειζόμενων αρχείων, τα οποία λόγω της παλαιότητάς τους δε διέπονται από πνευματικά δικαιώματα, έχει αναλάβει η υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης, Μαρία Γρηγορά, που κάνει αυτήν τη δουλειά στο πλαίσιο εργασίας που πραγματοποιεί για το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Πολιτισμική Πληροφορική κι Επικοινωνία». Μαζί της, και ο επίσης σπουδαστής τού Π.Μ.Σ. Δημήτρης Παπάμαλης. Η μεγάλη και σημαντική αυτή δουλειά έγινε με τη βοήθεια και της επίκουρης καθηγήτριας του μεταπτυχιακού Μαρίας Οικονόμου, αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια των Παναγιώτη Σκορδά και Αριστείδη Καλάργαλη, που μοιράστηκαν τις γνώσεις τους για το Λέσβιο συγγραφέα.

Όπως εξήγησε στο «Ε» η κ. Γρηγορά, στη βάση αυτή δεδομένων μπορούν να έχουν πρόσβαση επιστήμονες από όλον τον κόσμο. Σημειώνεται πως η καταχώρηση των συγκεκριμένων αρχείων στο ηλεκτρονικό σύστημα του ΕΚΤ είναι εξαιρετικά σημαντική, αφού λίγες μόνο βιβλιοθήκες της χώρας έχουν προχωρήσει σε κάτι τέτοιο.